অভিনেত্ৰী: সেইদিনা লক্ষ্মী ককাইদেরে কি কৈছিল ককাইদেউ?
বলোৰাম: মোক একো কোৱা নাই। দেউতাকহে কিবা কৈছিল হ’ব পায়?
অভিনেত্ৰী: তুমি পইছাৰ কথা চিন্তা কৰিছা নেকি?
বলোৰাম: পইছাৰ কথা চিন্তা নকৰা মানুহ পৃথিবীত কোন আছে?
অভিনেত্ৰী: পইছা জানো এনেয়ে খৰছ কৰিছা?
বলোৰাম: জানো! কিন্তু ককাইদেৱে যদি তেনেকৈ ভাবিছে মই কি কৰিম?…দেউতাই কি ক’লে?
অভিনেত্ৰী: মোক একো কোৱা নাই। মই জানো দেউতাই তোমাৰ কামত বাধা নিদিয়ে। যিমান টকাৰ দৰকাৰ তোমাক দিব।
বলোৰাম: ময়োতো তেনেকৈয়ে আশা কৰিছোঁ; কিন্তু সময়মতে যদি আৱশ্যকীয় টকা নেপাওঁ তেতিয়াহে বৰ বিপদ হ’ব।
অভিনেত্ৰী: একো বিপদ নহয়, তুমি চিন্তাই নকৰিবা, মোৰ বাইদেউৰে নাই বুলিলে চল্লিশ হাজাৰ টকাৰ অলঙ্কাৰ আছে। বাইদেৱে নিদিলেও মই সকলো বেচি দিম- যদি তোমাৰ দৰকাৰ হয়।

(সংলাপ আমাৰ কানত পৰা নাছিল। মনিটৰত চাই অনুভৱ কৰিছিলোঁ মূল উপন্যাসত থকা এই চোৱা কেমেৰাৰ স্থান সলাই সলাই কেমেৰাত ধৰি ৰাখিছে।)
কেমেৰাৰ স্থান আৰু সলনি কৰিলে। এই কেমেৰাৰ ফ্ৰেমলৈ আহিল আৰু তিনিটা চৰিত্ৰ। ছিলি আৰু ছেটৰ কাম কৰা দুটা চৰিত্ৰ। কলগছ ব্যৱহাৰ কৰি ছেট সজাত ব্যস্ত দুই চৰিত্ৰই। কাট কাটকৈ ফ্ল’ৰত পেলাই ৰখা কলগছতো কেমেৰা পেন কৰালে পৰিচালকে।
–বুজাত অসুবিধা নহ’ল জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই “জয়মতী”ৰ বাবে ভোলাগুৰি চাহবাগিচাত সজাই লোৱা চিত্ৰবন ষ্টুডিঅ’ত কলগছ ব্যৱহাৰ কৰি যেনেদৰে ছেট সজাইছিল, ঠিক তেনেদৰেই কলা নিৰ্দেশক নুৰুদ্দিন আহমেদৰ হতুৱাই পৰিচালক মঞ্জু বৰাই ছেট ডিজাইন কৰাই, সজাই লৈছে “ৰূপতীৰ্থৰ যাত্ৰী”ৰ বাবে। সুন্দৰ ছেট, চকু ৰৈ যোৱা ছেট। আমাৰ ধাৰণাত সুপৰিকল্পিত প্ৰচাৰৰ সহায়ত এই ছেট সৌন্দৰ্যক “দৰ্শক”ৰ ওচৰলৈ নিব পাৰিলে চিনেমা খনে স্থানীয় বজাৰত সহায় পাব।
চিনেমা খনৰ লোকশ্বনত আন এটা দিন:
দুটা চৰিত্ৰ– ৰচনা আৰু মিৰিণ্ডা। “দুজনী বেলেগ ছোৱালী– ৰচনা আৰু মিৰিণ্ডা।” ৰচনা –জোতিৰ্ময়ৰ কাষত থাকিও দূৰত আছে। মিৰিণ্ডা– হেজাৰ মাইল দূৰত থাকিও জ্যোতিৰ্ময়ৰ অন্তৰৰ অতি কাষতে আছে। চৰিত্ৰ তিনিটা “ৰূপতীৰ্থৰ যাত্ৰী”ৰ, কথাশিল্পী ছৈয়দ আব্দুল মালিকৰ উপন্যাসৰ। হাজাৰ হাজাৰ পাঠকৰ চিনাকী, ছপা মাধ্যমৰ পৰা পাঠকৰ মন-মগজুত বিশেষ ইমেজত বন্দী হোৱা এই তিনিটা চৰিত্ৰ (লগতে উপন্যাস খনৰ আন চৰিত্ৰ) সাহিত্যৰ ভাষাৰে, কেমেৰাৰ ভাষাৰে নিৰ্মাণত ব্যস্ত দক্ষ পৰিচালক মঞ্জু বৰা। –হয়, উপন্যাস খনৰ আধাৰতে পৰিচালক গৰাকীয়ে চিত্ৰনাট্য ৰচনা কৰি চিনেমা আকাৰ দিয়াত ব্যস্ত হৈ আছে যোৱা ২৩ দিন ধৰি। যোৰহাট, কলকাতা, তাজপুৰৰ পাছত বৰ্তমান ব্যস্ত হৈ আছে জ্যোতি চিত্ৰবনত।

আজি (১ ডিচেম্বৰ ২০২৪) আমি দেখিলোঁ –জ্যোতি চিত্ৰবন ফিল্ম ষ্টুডিঅ’ত নুৰুদ্দিন আহমেদে সজোৱা ছেটত গীত চিত্ৰায়ণত ব্যস্ত, ফ্ৰেমত চোফীয়া আৰু বলোৰাম দাস।
“সোণৰে পালেঙতে অ’ মনেতৰা
ধুনীয়া কোঁৱৰৰ ঘুমটি নাহিলে
কপাহৰে তালিচা পৰা মনেতৰা।।…”
কৰিঅ’গ্ৰাফাৰক কামৰ স্বাধীনতা দিছে; কিন্তু এৰি দিয়া নাই, পৰিচালকে চিত্ৰায়ণৰ কাম নিজৰ মতে কৰাই লৈছে। পৰিচালকৰ ওচৰত বহি আমি মনিটৰত অনুভৱ কৰিলোঁ “ৰূপকোঁৱৰৰ সপোন”!
–অভিনয় শক্তি (powerful acting) -ৰ বাবে বলোৰামক চিত্ৰৰসিকে জানে! কিন্তু চোফিয়া?
–চোফিয়াক নজনাৰে কথা।
পৰৱৰ্তী শ্বটৰ বাবে অপেক্ষাত চোফীয়া। অকলে, নিৰৱে। হয়তো “চৰিত্ৰ” হৈ আছে!
–পৰিচালক মঞ্জু বৰাৰ পৰা জানিলো চোফীয়াৰ কথা। ইউক্ৰেইনৰ ছোৱালী। “ৰূপতীৰ্থ যাত্ৰী” অভিনয় কৰা প্ৰথম খন চিনেমা। নাটকত অভিনয় কৰা অভিজ্ঞতাও নাই। কিন্তু অনুভৱ কৰিলোঁ –পৰিচালকৰ, টিমৰ সৈতে professional actor-ৰ দৰে কাম কৰিছে। (পৰিচালকে চোফীয়াক আমাৰ সৈতে চিনাকী কৰি দিলে। নম্ৰ। ভদ্ৰ। চিনেমাত অভিনয় কৰাৰৰ অনুভৱ সুন্দৰ বুলি ক’লে।) মিৰিণ্ডাক নিৰ্মাণত পৰিচালকে বিছৰা ধৰণে পৰিশ্ৰম কৰিছে!
জোতিৰ্ময়ে (উপন্যাস খনৰ কাহিনীৰ গতিত) মিৰিণ্ডাক লগ পাইছিল ইটালিত। “সোণবৰণীয়া কেঁকোৰা মিহি চুলি, গভীৰ নীলা এযোৰ চকু, এযোৰ সৰু কোমল হাঁহিৰ ৰেখা লাগি থকা ওঁঠ, এটা অলপ চুটি কিন্তু গঢ়িত নাক– সেয়াই ১৯ বছৰীয়া মিৰিণ্ডা।” ঔপন্যাসিকৰ “কল্পনাৰ মিৰিণ্ডা”ৰ পৰা মঞ্জু বৰাই সাহিত্যৰ ভাষাৰে, কেমেৰাৰ ভাষাৰে নিৰ্মাণ কৰি থকা “মিৰিণ্ডা” কিমান ওচৰৰ, কিমান দূৰৰ– সেয়া সময়ত চিত্ৰৰসিকে পৰ্দাত দেখিব। কিন্তু আমাৰ এই ধাৰণা ভূল নহব– মিৰিণ্ডা হ’ৰ ৰূপালী গল্পটোৰ অলংকাৰ, সৌন্দৰ্য।
সন্দেহ নাই– ৰূপালী গল্পটোৰ মূল বিন্দু জোতিৰ্ময়। (চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰি আছে বলোৰাম দাসক লৈ। সন্দেহ নাই এগৰাকী “নতুন বলোৰাম”ক অনুভৱ কৰিব দৰ্শকে।) হয়তো মূল বিন্দুটোক বহু খিনি আগবঢ়াই নিয়াত পৰিচালকে “মিৰিণ্ডা” বিন্দুটো ব্যৱহাৰ কৰিব!
–চিত্ৰগ্ৰহণ শেষ হোৱা নাই। বৰ্তমান চলি আছে মৰিগাঁৱৰ লোকেশ্বনত। চিনেমা খনৰ প্ৰযোজক ড৹ সঞ্জীৱ নাৰায়ণ, ডাঃ অক্ষতা নাৰায়ণ।

–হয়, মূল চৰিত্ৰত ৰবি শৰ্মাই অভিনয় কৰা এই অসমীয়া চিনেমা খনৰো কাহিনী ৰবি শৰ্মাৰ। আমাৰ ধাৰণাত চিনেমা খনৰ পৰিকল্পনা ৰবি শৰ্মাৰ। চিনেমা খনৰ নাম– “মোক্ষ”। (“মোক্ষ বা বিমোক্ষ বা বিমুক্তি হ’ল হিন্দু, বৌদ্ধ, জৈন আৰু শিখ ধর্মত আত্মাৰ মুক্তি প্রসঙ্গৰ এটি শব্দ, আৰু পৰকাল বিষয়ক ধাৰণা। মূল সংস্কৃতৰ পৰা অহা শব্দ।”) এখন Psycho thriller cinema, অসমীয়া ভাষাত (পূৰ্ণ দৈৰ্ঘৰ) প্ৰথম খন অসমীয়া চিনেমা। কথা প্ৰসংগত ৰবি শৰ্মাই কৈছিল– “দৰ্শকক নতুন ধৰণৰ ছবি মই দৰ্শকক দিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছোঁ। আমাৰ বাবে এইয়া এটা ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান! আমি যি ধৰণৰ কাহিনীৰে চিনেমা খন নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আগবাঢ়িছো, তেনে ধৰণৰ কাহিনী, বিষয়বস্তুৰ অসমীয়া নাটক, চুটি ছবি নিৰ্মাণ হৈছে। এনে ধৰণৰ পূৰ্ণ দৈৰ্ঘৰ অসমীয়া চিনেমা নিৰ্মাণ হোৱা নাই। ঈশ্বৰ আৰু আপোনালোকৰ আশীৰ্বাদ থাকিলে ২০২৫ বৰ্ষত আমি চিনেমা খন চিত্ৰগৃহলৈ নিব পাৰিম।”

এই খিনিতে মনলৈ আহিছে ৰবি শৰ্মাই কোৱা কেইটা মান কথা। অসমীয়া চিনেমাৰ “বজাৰ” কেন্দ্ৰিক কথা। 9th Brahmaputra Valley Film Festival-ৰ এক অনুষ্ঠাত ৰবিয়ে কৈছিল– অসমীয়া চিনেমা আৰু অসমীয়া চিনেমাৰ দৰ্শকৰ মাজত কোনোবা খিনিত সংযোগ নোহোৱা হৈছে। এই দিশটো মনত ৰাখি ৰবিয়ে চিনে চিন্তা কৰে, কৰি “শ্ৰী ৰঘুপতি”ত সফল হৈছে। আৰু সেই একেটা দিশত গুৰুত্ব দিছে “মোক্ষ” চিনেমা লিখাৰ সময়তো। অৰ্থাৎ (আমাৰ ধাৰণাত) কথাটো এনে ধৰণৰ– অসমীয়া আৱেগ, শিপাৰ কথা মনত ৰাখি নিৰ্মাণ কৰা অসমীয়া চিনেমাৰ প্ৰতিহে আগ্ৰহ দেখুৱাই অসমীয়া চিনেমাৰ দৰ্শকে। আমাৰ ধাৰণাত ৰবিৰ “মোক্ষ” ৰূপালী গল্পটোও হ’ব “অসমীয়া আৱেগ”ৰ!

–ৰবি শৰ্মা, বিভাষ চক্ৰৱৰ্তী, প্ৰিয়ম পল্লৱীৰ লগতে এই চিনেমা খনত অভিনয় কৰিছে, কৰিব বলীউডৰ প্ৰবীণ অভিনেতা শৰৎ ছাক্সেনা, নাট্যকৰ্মী মৃদুল চুতীয়াৰ লগতে সঞ্জীৱ হাজৰিকা, সিদ্ধাৰ্থ মুখাৰ্জী, অৰ্চিতা আগৰৱাল আদিয়ে।

–মিৰ্জা আৰিফ হাজৰিকাৰ পৰিচালনাৰে নিৰ্মাণ হৈ থকা এই চিনেমা খনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ জ্যোতি চিত্ৰবনৰ লগতে চলিব অসম, মেঘালয়, অৰুণাচল প্ৰদেশ, উত্তৰ বংগৰ বিভন্ন লোকেশ্বনত।

The Assamese film ‘Burkha – The Veil’ provided an unique cinematic experience for both audiences and critics at the ongoing Kolkata International Film Festival (KIFF), which runs from December 4 to 11, 2024. The film has been selected for the National Competition on Indian Languages Section at the 30th edition of the festival. ‘Burkha – The Veil’s director, Hiren Bora, is thrilled by the audiences’ response to his film.

The Kolkata International Film Festival has been a major cultural event for Kolkata’s residents, shaping generations of moviegoing audiences’ experience of cinema. It’s a festival for those who appreciate films, filmmaking, and artistic expression. The Assamese film ‘Burkha – The Veil’ was screened in the ‘Competition on Indian Language Films’ category at the Kolkata International Film Festival on Thursday, December 5.  Director Hiren Bora also attended the press conference, which took place at Nandan’s press corner the next day.

The filmmaker has previously made films that convey thought-provoking stories, covering topics that everyone in the audience can relate to and sympathise with.

One thing is apparent about Hiren Bora’s films: he remembers social responsibility and depicts society on film. Bora’s debut film, the critically acclaimed ‘Basundhara – The Earth’ bagged the Rajat Kamal award for Best Feature Film in Assamese in 2009. It was screened as an official entry at the festival circuits in London, Nottingham, Canada and in Mumbai, Pune, New Delhi and Goa. His next film  ‘Khobh – The Anguish’, made in 2014, became only the second Assamese film after Dr. Bhabendra Nath Saikia’s ‘Sandhyaraag’ in 1977 to be selected to participate at the prestigious Karlovy Vary International Film Festival in 2015. His 2019’s ‘Seema – the untold story’ was selected to various prestigious film festivals.

His most recent offering – ‘Burkha – The Veil’ is another socially conscious film. “I wanted to bring a true story to life on screen,” he said.

“The shooting experience was fantastic. We worked in Muslim-majority areas without encountering any difficulties at all. I am grateful to everyone.”

Hiren Bora was highly encouraged by the local residents of the region, who were predominantly Muslims. His sole motive behind its making was to question the poor medical and educational facilities of the interior villages of the northeastern part of India. He hopes to change and improve the existing system through this film.

For Bora, ‘Burkha – The Veil’ is “a journey from darkness to light.” The film revolves around Reshma, an eighth-grade student, who hails from a small village located on the banks of the river Brahmaputra. Her father Aminul is adamant that she marry young and have children rather than pursue her education. Additionally, a lecherous village elder wants to make Reshma his fourth wife. Reshma’s wishes get fulfilled when Hafeez, an honest teacher, admits her to his school. However, Hafeez becomes the target of the unscrupulous old man’s conspiracy. Reshma finally emerges from the shadows of darkness to the light of knowledge after receiving encouragement from a few young people in the village.

The film portrays various hurdles encountered by Reshma in her journey and how she navigates pre-established societal stereotypes and pressures. Hiren Bora’s films address socio-economic development issues, and this film is consistent with his vision. He emphasises the social element of the story more than the religious markings. Bora reckons Burkha to be a symbol of discrimination and oppression.

The various roles in the film are played by Rodali Bora, Jatin Khanikar, Durgashri Borah, Adrita Parasha Mahanta, Dipankar Bora, etc. Based on a story by Jitumoni Bora, the film is produced and directed by Hiren Bora under the banner of ‘Suravi Enterprise’. The screenplay is written by Naren Patgiri, music is scored by Tarali Sarma, cinematography is handled by Papu Deka, editing is executed by Dipak Mandal, while the film’s chief assistant director is Malay Roy, VFX works are by Abhijit Handique, costumes are provided by Rosy Bora, makeup by Nyumme Kamse and art direction is by Pankaj Bezbaruah.

A noted writer, director, stage actor, and screenwriter, Hiren Bora has written a number of short stories. Bora began his independent career by producing and directing television dramas in Hindi, English, and Assamese. He has also produced radio plays for All India Radio and documentaries for Doordarshan and other television channels.

Hiren Bora’s other films waiting for theatrical release includes the Rabha language feature ‘Nasimay’ (Darling), which was officially selected for screening at the 28th Kolkata International Film Festival in the ‘Unheard India: Rare Language Indian Film’ category, as well as the film ‘Baahi – the flute’, based on popular writer Monikuntala Bhattacharya’s much appreciated novel.

আৰু এখন চিনেমা ৰবি শৰ্মাৰ। অভিনেতা ৰবি শৰ্মাৰ আৰু এক চিনেচিন্তা, চিনে-ৰচনা “মোক্ষ”। “শ্ৰী ৰঘুপতি”ৰ পাছত দ্বিতীয় চিনেচিন্তা। চিনেমা খনৰ পোষ্টাৰ মুকলিৰ লগতে মহুৰৎ অনুষ্ঠান সম্পন্ন হয় গুৱাহাটীৰ কাহিলীপাৰাস্থিত জ্যোতিচিত্ৰবনত। মহুৰৎ শ্বটটোত অংশ লয় ৰবি শৰ্মা আৰু বিভাষ চক্ৰৱৰ্তীয়ে। চিনেমা খনৰ মূল চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিব ৰবি শৰ্মাক লৈ। “হিয়া দিয়া নিয়া”ৰে অসমীয়া চিনেমাৰ নায়কৰ ট্ৰেকত খোজ পেলোৱা ৰবি শৰ্মাৰ চিনে-অভিনয়ৰ উত্তৰণ হয় (আমাৰ ধাৰণাত) “বাৰুদ”ত। –কোন নাছিল মুনিন বৰুৱাৰ “বাৰুদ”ত? বিজু ফুকন, তপন দাস, যতীন বৰা, প্ৰাঞ্জল শইকীয়া, বাহাৰুল ইছলাম, প্ৰস্তুতি পৰাশৰ…। এক বিশেষ ইমেজেৰে (বলিউদৰ চিনেমাত যি ইমেজক কোৱা হয়– ৰাফ এণ্ড টাফ), অভিনয় ক্ষমতাৰে জিলিকি উঠিছিল ৰবি শৰ্মা।

–“মোক্ষ”ৰ প্ৰথমটো অনুষ্ঠানত উপস্থিত থাকি অনুভৱ কৰিছো “বাৰুদ”ত নিৰ্মাণ হোৱা ইমেজটো হয়তো আৰু পুৰঠ ৰূপত ব্যৱহাৰ হ’ব। অন্য এক দৰ্শকক চুব পৰা চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিব পৰিচালক মিৰ্জা আৰিফ হাজৰিকাই। –হয়, চিনেমা খনৰ পৰিচালক মিৰ্জা আৰিফ হাজৰিকা। পৰিচালক আৰিফে ২০১৯ বৰ্ষত চিত্ৰগৃহলৈ অহা “অস্তিত্ব“ৰ লগতে কেইবা খনো চুটি চিনেমাৰে পৰিচালনা শক্তি দেখুৱাইছে। আমাৰ ধাৰণাত ভিন্ন শৈলীৰ চিনেকৰ্ম কৰিব পৰা ক্ষমতা আছে পৰিচালক গৰাকীৰ।

–চিনেমা খনৰ আন কেইটামান চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ হ’ব শৰৎ ছাক্সেনা, বিভাষ চক্ৰৱৰ্তী, অৰ্চিতা আগৰৱাল, মৃদুল চুতীয়া, সঞ্জীৱ হাজৰিকা, প্ৰিয়ম পল্লৱী, সিদ্ধাৰ্থ মুখাৰ্জীক লৈ। বলিউডৰ অভিনেতা (চিনেমা: মিষ্টাৰ ইণ্ডিয়া, ত্রিদেৱ, খিলাড়ি, গোলাম, গুপ্ত: দ্য হিডেন ট্রুথ, ডুপ্লিকেট, ছোলজাৰ, বাগবান, ফানা, ক্রিশ, বজৰঙ্গি ভাইজান আদি) শৰৎ ছাক্সেনাই তেলুগু, মালয়ালম আৰু তামিল চিনেমাতো অভিনয় কৰিছে। ১৯৭০ চনত অভিনয় কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰা অভিনেতা গৰাকীৰ এই খনেই উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰথম চিনেমা। অভিনেতা গৰাকীক লৈ নিৰ্মাণ কৰিব এগৰাকী মূখ্যসেনা বিষয়াৰ চৰিত্ৰ। সেনা বিষয়াৰ আন এটা চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিব নাটক-চিনেমাৰ অভিনেতা মৃদুল চুতীয়াক লৈ।
এছ.এইচ. প্ৰডাকচনৰ বেনাৰত নিৰ্মাণ কাৰ্য আৰম্ভ হোৱা এই চিনেমা খনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিব গুৱাহাটীকে ধৰি অসমৰ বিভিন্ন স্থানৰ লগতে মেঘালয়, অৰুণাচল প্ৰদেশ তথা উত্তৰ বংগৰ বিভিন্ন স্থানত। চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিব বিতুল দাসে। কাৰিকৰী পৰিচালক ঝুলন কৃষ্ণ মহন্ত। শব্দ দেবোজিত চাংমাই, সংগীত প্ৰ’নয় দত্তৰ।

“জয় হনুমেন” চিনেমা খনৰ এটা সংলাপ– “ভুল দেখিও মনে মনে থকাটো এটা শব্দহীন পাপ।” চিনেমাৰ ভাষাৰ পৰিপাটি ব্যৱহাৰৰ মাজত মগজু চুই যোৱা, মনত ৰৈ যোৱা সাহিত্যৰ ভাষা (শব্দ)। এনে ধৰণৰ আৰু কেইবাটাও মেডহীন, ভাল লগা, ৰূপালী গল্পটোক গতি দিয়া সংলাপ ব্যৱহাৰ হৈছে। চিনেমা খনৰ চিত্ৰনাট্য আৰু সংলাপ হিমাংশু প্ৰসাদ দাস, শান্তনু ৰৌমৰীয়া, অধিৰাজ কাশ্যপৰ। হিমাংশু প্ৰসাদ দাসৰ পৰিচালনা। প্ৰথম কথা– হিমাংশু বিশেষ বৃত্তত বন্দী পৰিচালক নহয়। গল্প কোৱাৰ শৈলী, বিষয় বস্তু, কাহিনীত “নতুন চিনে-চিন্তা” স্পষ্ট।শেহতীয়া এই চিনে-চিন্তাৰ নায়ক বিশ্ববিদ্যালয়য এজন ছাত্ৰ। ছাত্ৰ জনৰ স্বাভাৱিকতে এটা নাম আছে; বিশ্ববিদ্যালয়ত “বিখ্যাত” হনুমান (চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছে সিদ্ধাৰ্থ বড়োক লৈ) নামেৰে। ভাওনাত কেইবাবাৰো হনুমানৰ ভাও লোৱা বাবে এই নাম। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আন এগৰাকী ছাত্ৰ– জে কে। জে কেৰ চলনাত পৰি হনুমান ৰূপান্তৰ হয় হনুমেনলৈ। হনুমানৰ পৰা হনুমেনলৈ ৰূপান্তৰৰ “নাটক” প্ৰথম অৱস্থাত বাস্তৱ যেন লগা নাছিল, কাহিনীৰ গতিত “নাটকীয় ছিকুৱেন্স”টো বাস্তৱলৈ ৰূপান্তৰ কৰিবলৈ পাহৰা নাই চিত্ৰনাট্যকাৰ, পৰিচালকে। পৰিচালকে “সমাজৰ ছবি” পৰ্দালৈ আনিছে মূল বিন্দুৰ গতিত নিৰ্মাণ হোৱা কাহিনীৰ মাজেৰে।
–কাহিনীৰ গতিত স্পষ্ট হয় “জয় হনুমেন”ক বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌহদৰ পৰা লৈ যোৱা হয় ৰাজনৈতিক চিনেমালৈ।
–হয়, political drama cinema “জয় হনুমেন”। ৰাজনৈতিক “বিশেষ চকী”ৰ বাবে নেতা এগৰাকী যি কোনো পৰ্যায়লৈ যাব পাৰে! “সন্ত্ৰাসবাদী”ৰ জন্ম দিব পাৰে, “সন্ত্ৰাসবাদী”ক হত্যা কৰাব পাৰে, ৰাজনৈতিক উত্তৰণৰ বাবে “সন্ত্ৰাসবাদী”ক ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে! ৰাজনৈতিক কেৰিয়াৰৰ বাবে ধৰ্ষণকাৰীক সুৰক্ষা দিব পাৰে, এনকাউন্টাৰ কৰাব পাৰে, নিৰিহক ধৰ্ষণকাৰী সজোৱাব পাৰে! শব্দহীন পাপ কৰিব নোৱাৰে “হনুমান”, জে কে (চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছে জয় কাশ্যপক লৈ।), ৰিয়াই (চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছে অমৃতা গগৈক লৈ)। দেখা ভুলৰ বিৰূদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰে, সফল হয়। কাহিনীৰ শেষ বিন্দুত দেখা যায়– বিপদত পৰে (ৰাৱনৰ হাতত!) হনুমেন। হনুমেনক সহায় কৰিবলৈ ৰাম নাহিল। আহিল সাধাৰণ জনতা। কেমেৰাৰ ভাষা, সাহিত্যৰ ভাষাৰে আগবঢ়াই নিয়া চিনেমা খনৰ গতি, শব্দ, চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ পৰিপাটি। –চৰিত্ৰ কম ফুটেজত বিন্যাস কৰিছে, কাহিনীৰ অংগ কৰিছে; কিন্তু কেইবাটাও “চৰিত্ৰ”ই দৰ্শকক চুব পৰা নাই জড় অভিনয় (inert acting) -ৰ বাবে। মূল চৰিত্ৰত সিদ্ধাৰ্থ বড়োক নিৰ্বাচন পৰিচালকৰ শুদ্ধ সিদ্ধান্ত আছিল বুলি পৰিচালকে আমাক পতিয়ন নিয়াব পৰা নাই। এই “ভুল সিদ্ধান্ত” চিনেমা খনৰ নেতিবাচক দিশ। “অভিনয় শক্তি”ৰে ৰূপালী গল্পটোৰ “নায়ক”হৈ থাকিল জয় কাশ্যপ।
–হয়, সাহিত্যৰ ভাষাৰে, কেমেৰাৰ পৰিচালকে স্পষ্ট কৰিছে “নায়ক”ৰ মনৰ শক্তি; কিন্তু তেনে “ইমেজে”ৰে “নায়ক”ক বান্ধিব পৰা নাই। আমাৰ ধাৰণাত পৰিচালকে “নায়ক” নিৰ্বাচনৰ লগতে ভুল কৰিলে চিনেমা খনৰ নাম নিৰ্বাচনত। (প্ৰচাৰ ধৰ্মী চৰ্চা– superman, spider-man -তকৈ শক্তিশালী হনুমেন! এই “প্ৰচাৰ” মনত ৰাখি ক’ব লাগিব– চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণত ব্যৰ্থ পৰিচালক। এই প্ৰচাৰে “দৰ্শক”ক চিনেমা খন চোৱাৰ পূৰ্বে এটা ইমেজ নিৰ্মাণৰ বাট দিছিল। দৰ্শকে “ইমেজ”ৰ হনুমেনক নাপালে। আৰু কাহিনী? “…-man image”ৰ পালে জানো, দৰ্শক, কাল্পনিক কমিক চৰিত্ৰ দুটাৰ দৰে! “প্ৰচাৰ” দিয়া “ইমেজ”ৰ বিপৰীতে “জয় হনুমেন” এখন (realistic political cinema) বাস্তৱিক ৰাজনৈতিক চিনেমা, ভাল চিনেমা।)

This release provides a welcome change from the repetitive and dull music often heard today. For Tanuja Chetia, who is also an esteemed fashion designer, Reiki Grand Master, and Pranic Healer, this song represents the fulfillment of a long-held dream.

“The song was originally sung 14 years ago and my enduring wish was to create a video version, which has now become a reality. The initial music album included seven songs, with this one being recorded later. I am delighted that, after 14 years, the video version has been released,” Tanuja Chetia shared at the event. Her natural and pure vocal quality harmonizes perfectly with Manash Hazarika’s sensitively crafted music. The music video features commendable performances by Meghranjani Medhi and Neil Das.

The release event, hosted by Monmoromi Mahanta, was attended by music director Manash Hazarika, singer Saju, Reiki Grand Master and Pranic Healer Anju Gogoi, actress and Kathak dancer Meghranjani Medhi, actor Neil Das, Manashi Sahariah, winner of The Voice India Kids 2 show, video director and editor Antareep Hazarika, and cinematographer Sazzad Hussain, among others. The song is now available on YouTube.

Viewers can watch the series for a nominal fee of Rs 69/-. ‘Scam 2019’ is a fictional narrative that explores the tale of a corrupt officer who, while assigned to protect a community’s identity and culture, finds himself caught up in a large-scale scam. This scandal results in significant financial damage and sparks a complex crisis impacting the state’s physical, emotional, and cultural landscape.

The series features an impressive cast, including Jatin Bora, Bibhuti Bhushan Hazarika, Maytrayee Goswami, Manik Roy, Yankee Parasar, Bhabesh Das, Arsana Pujari, and RK. Directed by RK, with the story written and produced by Aabhijeet Sharma, the series showcases a screenplay and dialogues by Bhaskar Deka, cinematography by Bitul Das, editing by Jhulan Krishna Mahanta, and music by Rideep Das.

কেমেৰাৰ ফ্ৰেমত সত্ৰাধিকাৰ, কিংকৰ। কেমেৰা-ছাবজেক্ট মুভমেণ্ট।
সত্ৰাধিকাৰ: কৰ্মক্ষেত্ৰ মনেই কুৰুক্ষেত্ৰ। ইয়াত ভাগে ভাগে কোনোবাই কৌৰৱ
পক্ষত থিয় হ’ব কোনোবাই পাণ্ডৱ।
কৃষ্ণ কিন্তু এজনেই। প্ৰায়বিলাক তেওঁৰেই সৃষ্টিৰ জ্ঞান
আমাক দি থৈ গৈছে (Pause) গুৰুজনাই আমাক মাৰ্গ দেখুৱাই থৈ গৈছে ।
সেই জ্ঞান যিয়েই অৰ্জন কৰে তেওয়েই অৰ্জুন।
আপুনি বিচাৰিলে অৰ্জুন হব পাৰে।
কিংকৰ: ক্ষমা কৰিব প্ৰভু ঈশ্বৰ । আমি অৰ্জুন হব পাৰো কৃষ্ণ ও হব পাৰো।
সত্ৰাধিকাৰ: বহু কঠিন।
–এই ছিকুৱেন্সটোত স্পষ্ট কৰি দিছে চিনেমা খনৰ মূল বিন্দুটোৰ লক্ষ্য।

চিনেমা খনৰ নাম– “সুন্দৰপুৰ কেঅছ”। ঝুলন কৃষ্ণ মহন্তৰ পৰিচালনা। চিনেমা খনত এটা কাহিনী আছে, সৰল ৰৈখিক। কাহিনীটোৰ মূল বিন্দু– কিংকৰ। মনে যি কয় কৰিব বিছৰা, নিজৰ সংস্কৃতিক ভাল পোৱা, সমাজৰ বাবে ভাল কাম কৰিব বিছৰা সুন্দৰপুৰ সত্ৰৰ যুৱক কিংকৰ গোস্বামী। দেউতাক-মাক আৰু ভনীয়েক– কিংকৰৰ ঘৰ খন। দেউতাক, মাক, ভনীয়েকৰ লগতে “কিংকৰ”ক বিন্যাস কৰিছে ছয়গৰাকী বন্ধুৰ সৈতে প্ৰয়োগ কৰা সাহিত্যৰ ভাষাৰে। কাহিনীৰ গতিত সুন্দৰপুৰ সত্ৰৰ কিংকৰ গৈ গুৱাহাটী পালে উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে। আন বহুতৰে লগতে লগ পালে এগৰাকী বান্ধৱীক। বান্ধৱীৰ সৈতে ঘনিষ্ঠতা বাঢ়ে। –এটা প্ৰেমৰ গল্প নিৰ্মাণ হয়, মসৃণ গতিত আগবাঢ়ে। প্ৰেমতে প্ৰেম ৰৈ যায়, সামাজিক ৰেখা অতিক্ৰম নকৰে কিংকৰে। (“নায়িকা” বড়ো সম্প্ৰদায়ৰ!–পৰিচালকে এনেদৰে ভৱাৰো বাট দিছে, কিংকৰৰ “ফোন”টো নেহেৰুৱালে, দেউতাকক চিকিৎসালয়ত থকাৰ খবৰ পাই হঠাতে ঘৰলৈ আহিব নলগা হ’লে “গাহৰিৰ মাংস” খোৱা কিংকৰে হয়তো সামাজিক ৰেখা অতিক্ৰম কৰিলে হেতেন! অতিক্ৰম কৰা বুলিয়ো ভৱাৰ বাট দিছে পৰিচালকে– কিংকৰৰ ওঁঠত দিয়া এই সংলাপটোৰে,”মোৰ এটা সপোন আছে, এখন ভাওনা পতাৰ।…এখন ভাওনা য’ত এটা tribal বাচ্ছা কৃষ্ণ হ’ব আৰু গোসাঁই ল’ৰাবোৰ গোপবালক।”)
–“নায়িকা” আঁতৰি যায় কিংকৰক মনৰ মাজত লৈ, কিংকৰ সুন্দৰপুৰ সত্ৰলৈ উভতি আহে। (চিনেমা খনৰ শেষত মাত্ৰ দুটা শ্বটতে পৰিচালকে স্পষ্ট কৰে, কিংকৰৰ মনৰ মাজতো যে “নায়িকা” আছে।)
মুকলি মনৰ কিংকৰ কেন্দ্ৰিক গল্পটোত চিত্ৰনাট্যকাৰ-পৰিচালকে পৰিপাটিকৈ গুঠিছে সত্ৰৰ সংস্কৃতি, সত্ৰৰ (মাটিৰ) সমস্যা। সত্ৰৰ মাটি দখল কৰা সমস্যাটো কেমেৰাৰ ভাষাৰে, সাহিত্যৰ ভাষাৰে গুঠিছে কম ফুটেজত।
–শেহতীয়াকৈ অসমৰ বিভিন্ন সত্ৰৰ ভূমিত এচাম সন্দেহজনক লোকে অবৈধভাবে বসতি স্থাপন কৰা বিষয়টো, ফলত সামাজক পৰিবেশ প্ৰদূষিত হোৱা বিষয়টো সু-পৰিকল্পিত ভাৱে কাহিনীলৈ আনিছে, কাহিনীৰ অংগ কৰি লৈছে। (সত্ৰৰ মাটি দখল কৰা সমস্যাটোৰ সৈতে কিংকৰৰ গুৱাহাটী গমন আৰু সুন্দৰপুৰ সত্ৰলৈ প্ৰত্যাৱৰ্তনেৰে গুঠিছে। সত্ৰৰ মাটি দখল কৰি বন্ধা জুপুৰীত জুই লগাই দিয়ে কিংকৰে। এই “অপৰাধ”ৰ বাবে পুলিছে আটক কৰে। আৰু এই “অপৰাধ”ৰ বাবে হোৱা পৰিবেশৰ বাবে কিংকৰে গুৱাহাটীলৈ যাবলৈ বাধ্য হয়। তেনেদৰে সত্ৰৰ মাটি দখল কৰা মানুহৰ হাতত কিংকৰৰ দেউতাকে আঘাট পোৱা খবৰে হঠাতে কিংকৰক সুন্দৰপুৰ সত্ৰলৈ প্ৰত্যাৱৰ্ত কৰিবলৈ বাধ্য কৰায়!)
–চিনেমা খনৰ বিষয়বস্তু?

“সত্ৰ আমাৰ আবেগ। কিন্তু সিহঁতৰ বাবে এডোখৰ ভূমি।… বৰদোৱা, মাজুলীৰ ভূমি দখল হ’লে খবৰ ওলায় । কিন্তু এইবোৰ সত্ৰৰ এনে খবৰ বাতৰিত নাহে।… সত্ৰত বহা এই মানুহখিনিক লৈয়ে আকৌ ৰাজনীতি কৰে।… আমাৰ মাজত বহুত কিংকৰ আছে।সকলো কিংকৰ ওলাই অহিলে আমাৰ বহুতো সমস্যা
সমাধান হ’ব। …মাটিকণ কেৱল ঠিয় হৈ থাকিবৰ বাবে প্ৰয়োজন হোৱা এডোখৰ ঠাই নহয়। …আমাৰ আজি, আমাৰ কালি, আমাৰ ভৱিষ্যত, আমাৰ সপোন, আমাৰ বাস্তৱ, আমাৰ মৰ্য্যদা,আমাৰ সম্পদ, সম্ভৱনা, নিৰাপত্তা …আমি কি আছিলোঁ বা আমি কি হব বিচাৰিছিলো এই মাটিয়েই কব সেই কথা। আৰু আমাৰ শিপা কিমান মজবুত, সেই কথা কব লাগিব আমি।” –আমাৰ ধাৰণাত কাহিনীৰ গতিত (কিংকৰৰ ওঁঠত) ব্যৱহাৰ কৰা এই সংলাপ কেইটাৰে বিষয়বস্তু নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছে।
চিনেমা খনৰ পৰিচালনা শৈলীৰ কথা মনত ৰাখি এনেদৰে ক’ব পাৰোঁ– “চিনে শিল্পৰ বাবে চিনেমা ‘সুন্দৰপুৰ কেঅছ'”; কিন্তু “বজাৰৰ বাবে চিনেমা”ৰ আঁতৰৰ নহয়। পৰিচালকে চিনে শিল্প, চিনে-দায়িত্বক গুৰুত্ব দি চিনেমা খনৰ বিষয় বস্তু নিৰ্বাচন কৰিছে, পৰিচালনা শৈলীত মন দিছে যদিও চিত্ৰগৃহত টিকট ক্ৰয় কৰি “বিনোদনৰ বাবে চিনেমা” চোৱা “দৰ্শক”কো মনত ৰাখিছে। চিনেমা খনৰ গীত প্ৰয়োগ, গীত ডিজাইন, কেমেৰা ডিজাইন, আৱহ সংগীত প্ৰয়োগ, চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ আৰু বিন্যাস পৰিপাটি। পৰিচালকৰ লগতে এই ৰূপালী সৌন্দৰ্যৰ বাবে স্বাভাৱিকতে প্ৰশংসা কৰিম সংগীত পৰিচালক সৌৰভ মহন্ত (আৱহ সংগীত আৰু ব্যৱহৃত গীত ৰূপালী গল্পটোৰ প্ৰধান অলংকাৰ) আৰু চিনেমাট’গ্ৰাফাৰ চন্দ্ৰ কুমাৰ দাসক।
আহিছোঁ– অভিনয়লৈ। বাস্তৱিক অভিনয়ৰে নিৰ্মাণ কৰা প্ৰতিটো চৰিত্ৰ মন চুই যোৱা। কিংকৰৰ পিতৃৰ চৰিত্ৰত ৰাজীৱ গোস্বামী, মাতৃৰ চৰিত্ৰত জ্বলী লস্কৰ আৰু ভনীয়েকৰ চৰিত্ৰত গাৰ্গী দত্ত মহন্ত, সত্ৰাধিকাৰৰ চৰিত্ৰত অৰুণ নাথকে ধৰি প্ৰতটো চৰিত্ৰ। কিন্তু বিশেষ ৰূপালী সৌন্দৰ্যলৈ ৰূপান্তৰ হৈছে পাৰ্থপ্ৰতীম হাজৰিকাক লৈ নিৰ্মাণ কৰা কিংকৰৰ চৰিত্ৰটো। চকুৰ ভাষা, চেহেৰাৰ ভাষা, শৰীৰৰ ভাষা, সংলাপ প্ৰক্ষেপণত অৱশ্যেই স্পষ্ট অভিনেতা গৰাকীৰ অভিনয় শক্তি (Acting power)।
শেষত:
“সুন্দৰপুৰ কেঅছ”ৰ দৰে চিনেমাৰ “স্থানীয় বজাৰ সফল”তাৰ প্ৰয়োজন, “চিনেমাৰ সু-স্বাস্থ্য”ৰ বাবে।

পেচিফিক ফিল্ম ক্রিয়েচনৰ বেনাৰত চিনেমা খন প্ৰযোজনা কৰিছে ড° অংকু হাজৰিকা, প্ৰশান্ত ৰয়ে।কাহিনী: ড° অংকু হাজৰিকাৰ, সংগীত- বিজয় ভূঞাৰ, কন্ঠশিল্পী:বিজয় ভূঞা, নিলাক্ষী চাং কাকতি, সম্পাদনা- ৰাজু গগৈৰ, চিত্ৰগ্ৰহণ: বিৰেন দাসৰ। পৰিচালকে চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিছে উপকূল বৰদলৈ, বিমল বৰদলৈ, সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মা, ৰবি শৰ্মা, ব্ৰজেন বৰা, প্ৰশান্ত ৰয়, গগন ডেকা, কুলেন কাকতি, অভিজিৎ মহন্ত, ৰেবা ফুকন, মাধুৰীমা চৌধুৰী, ড° অংকু হাজৰিকা,অঞ্জু হাজৰিকা, মমী নাথক লৈ।

–এয়া পৰিচালকে দিয়া তথ্য। কথ প্ৰসংগত পৰিচালক গৰিকীয়ে “চৰিত্ৰ”ক লৈ গতি কৰা কাহিনী ভাগৰ আভাষ দিলে এনেদৰে– ” সপোনপূৰ– এখন গাঁৱৰ নাম। এই সপোনপূৰ গাঁৱৰ লগতে ওচৰ-পাজৰৰ আন কেইখন গাঁৱৰ ৰাইজে সপোনপূৰ গাঁৱৰ ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালক সন্মানৰ চকুৰে চাই আহিছে। কেইবা দশক ধৰি এই সপোনপূৰ গাঁৱৰ ৰাইজে অনুষ্ঠিত কৰি অহাৰ কাৰণে এই প্ৰজন্মৰ ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালৰ ব্যক্তিসকলকো বাস্তৱ জীৱনটো ৰজা বুলি সম্বোধন কৰি আহিছে । চমু অৰ্থত ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালৰ বৰ্তমানৰ মুৰব্বী প্ৰতাপ ৰায়চৌধুৰী আৰু তেওঁৰ পত্নীকো ৰজা-ৰাণী বুলি ৰাইজে সম্বোধন কৰি আহিছে। এই ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালৰ উদ্যোগতে আজি এশ বছৰ ধৰি সপোনপূৰ গাঁৱত বছৰেকীয়া ভিত্তিত এখন দৌৰ খেল অনুস্থিত হৈ আহিছে। এইবাৰো ৰজা প্ৰতাপ ৰায়চৌধুৰীয়ে ঘোষণা কৰিলে তেওঁ স্বাস্থ্যজনিত কাৰণত চেন্নাইলৈ গৈ তাৰ পৰা উভতি আহিয়ে বছৰেকীয়া খেলখন জাক-জমকতাৰে অনুষ্ঠিত কৰিব।

গাঁৱৰ বৃদ্ধ জেষ্ঠ্যসকলে ৰজাৰ কথাত হয়ভয় দিলে আৰু ৰাইজৰ আশীর্বাদ লৈ প্ৰতাপ ৰায়চৌধুৰী চিকিৎসাৰ বাবে চেন্নাইলৈ উৰা মাৰিলে। দূৰ্ভাগ্যবশতঃ পৰিবৰ্তনগামী নতুন যুৱচামে প্ৰতাপ ৰায়চৌধুৰীৰ ঘোষণাৰ প্ৰতিবাদ কৰি সাতামপুৰুষীয়া ৰীতি-নীতিৰ বিলুপ্তি ঘটাই নতুন চিন্তা আৰু উদ্যমেৰে নতুন প্ৰজন্মৰ নেতৃত্বত দৌৰ খল খন অনুষ্ঠিত কৰা হ’ব বুলি সভা আকাৰে ঘোষণা কৰিলে। লগতে ঘোষণা কৰিলে লোভনীয় পুৰস্কাৰ। প্ৰথম শ্ৰেষ্ঠ বিজয়ীক দিব ১০লাখ , ২য় শ্ৰেষ্ঠ পুৰস্কাৰ ৭লাখ , ৩য় শ্ৰেষ্ঠ পুৰস্কাৰ ৫লাখ।

ৰজাৰ অনুষ্ঠিতিত ৰাণীয়ে সাহসীকতাৰে ইয়াৰ প্ৰতিবাদত গাঁৱৰ জ্যেষ্ঠ আৰু শুভাকাঙ্ক্ষী সকলৰ সৈতে মিলি এক নজিৰবিহীন পুৰস্কাৰ ঘোষণা কৰিলে। ৰাণীৰ স্পষ্ট কথা, ‘ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালৰ একমাত্র বোৱাৰী হিচাপে মই জীয়াই থকালৈকে এই ৰায়চৌধুৰী পৰিয়ালৰ মান-সন্মান আৰু আভিজাত্য কেতিয়াও ম্লান হ’বলৈ নিদিও।’ সেয়েহে এই সভাতে ৰাণীয়ে ঘোষণা কৰে, এই দৌৰ প্ৰতিযোগিতাৰ সকলোতকৈ শেষত অহা প্ৰতিযোগীজনক পুৰস্কাৰ হিচাপে দিয়া হ’ব নগদ ধন ১কোটি। ৰাণীৰ এই প্ৰস্তাৱ ৰাজহুৱা সভাই গ্রহণ কৰে যদিও ৰাইজ বিপাঙত পৰে। সকলোৰে মনত এটাই প্ৰশ্ন, শেষত অহাজনে যদি ১কোটি পায়, ১০লাখ টকাৰ কাৰণে নো কোন প্ৰথম হ’ব!…”
–কাহিনী গতানুগতিক নহয়। কিন্তু চিনেমা এখনৰ মূল দিশ “চৰিত্ৰ” নিৰ্মাণ, শব্দ প্ৰয়োগ, কেমেৰাৰ ভাষা প্ৰয়োগ, গল্প কোৱাৰ শৈলী। আমি আশা ৰাখিম পৰিচালক গৰাকীয়ে এই দিশত চিত্ৰৰসিকক হতাশ নকৰে, নতুন চিনেচিন্তাৰে নতুন বাট কাটিব!