চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱাৰ পূৰ্বে জানিছিলোঁ– চিনেমা খনৰ মূল চৰিত্ৰ (নায়ক) -ৰ জন্ম দ্বিতীয় বিশ্ব যুদ্ধৰ সময়ৰ। অভাৱৰ হেচাত কৈশোৰ, যৌৱন। জীৱন সংগ্ৰামৰ মাজেৰে আমেৰিকাত প্ৰতিস্থিত হোৱাৰ পাছত, পত্নী-দুই ছোৱালী-জোৱাই-নাতিনীৰ সৈতে জীৱনৰ বিয়লি বেলাৰ সুখৰ সময় কটোৱা “নায়ক”ৰ কাহিনীৰ গতি।

আদহীয়া “নায়কে” কৈশোৰ যৌৱনৰ প্ৰেম বিছাৰি অসমলৈ উৰা মাৰে। অসমৰ মাটিত ভৰি দি হাহাকাৰ অনুভৱ কৰে, ষাঠিৰ দশকত এৰিছিলগুৱাহাটী, সেই গুৱাহাটীখনৰ আজি বহু পৰিবৰ্তন হ’ল। অচিনাকী আচিনাকী অনুভৱ হ’ল। ক’ত বিছাৰি পাব, কৈশোৰ-যৌৱনৰ প্ৰেয়সীক!

অতীতচাৰণ– “নায়ক”ৰ মনলৈ আহে কৈশোৰ-যৌৱনৰ প্ৰেম আৰু বিচ্ছেদৰ বেদনা। “বৰ্তমান”, ‘অতীতে”ৰে কাহিনী আগবাঢ়ে। শেষত কৈশোৰ-যৌৱনৰ প্ৰেয়সীক লগ পাই, আৰু মনৰ দুৱাৰ খুলি দিয়ে। অতীতচাৰণত “নায়ক”ৰ জন্ম ৰহস্যও আহে।

–নীলকণ্ঠৰ সৰলৰৈখিক কাহিনী। কিন্তু সৰলৰৈখিক হৈ নাথাকিল অৰিন্দম বৰকটকী আৰু পাৰৱেজ আহমেদৰ চিত্ৰনাট্য। আৰু স্বাভাৱিকতে কিছু হৃাস পালে চিনে সৌন্দৰ্য। “হৃাস পোৱা সৌন্দৰ্য” উদ্ধাৰৰ বাট আছিল। আমাৰ ধাৰণাত সম্পাদনাৰ সময়ত পৰিশ্ৰমৰ প্ৰয়োজন আছিল। (এই খিনিতে উল্লেখ কৰিব পাৰি– আমাৰ ধাৰণাত পৰিচালক, চিত্ৰনাট্যকাৰ চিনেচিন্তা “স্থানীয় বজাৰচিন্তা” শূন্য, “চিনে শিল্পৰ বাবে চিনেমা”ৰ ওচৰৰ।)

আহিছোঁ– চৰিত্ৰ নিৰ্মাণলৈ। চিনেমাত পৰিচালক গৰাকীৰ দক্ষতা (power of director) স্পষ্ট হয় চৰিত্ৰ নিৰ্মাণত। দক্ষতা স্পষ্ট হয় দুটা পৰ্যায়ত– চৰিত্ৰৰ বাবে আভিনেতা-অভিনেত্ৰী নিৰ্বাচনত, “চৰিত্ৰ” আকাৰ দিয়া সময়ত। পৰ্যায় দুটাত পৰিচালক পাৰৱেজ আহমেদ সফল। প্ৰতিটো চৰিত্ৰৰ নিৰ্মাণ কৰ্ম (শব্দ প্ৰয়োগ, সাজ-সজ্জা, খোজ-কাটল, subject-camera movement) পৰিপাটি, , বাস্তৱিক। বিশেষভৱে আমাক চুই গৈছে কিশোৰ অভিনেতা হৰ্ষদ ডি কাশ্যপ (নায়ক অমৰৰ কৈশোৰ কাল…), বৰেণ্যা বৰা (নায়িকা মানসীৰ কৈশোৰ কাল…) -ই। আৰু লিপিকা বৰা মেধি (নায়িকা মানসীৰ বয়স্ক কাল…), ডৰথী ভৰদ্বাজ (নায়িকা মানসীৰ যৌৱন কাল…), অৰুণ নাথে (নায়ক অমৰৰ বয়স্ক কাল…)। নায়ক অমৰৰ যৌৱন কালৰ ‘সময়’ চোৱাৰ চৰিত্ৰত আভিনয় কৰা ড° অনুপম কৌশিক বৰা আৰু ডৰথীৰ অভিনয়ে “৭০ দশকৰ ভাৰতীয় (বলিউড) চিনেমাৰ নায়ক-নায়িকাৰ ইমেজ” মনলৈ আনি দিয়ে। (এই “ইমেজ” ৰূপালী গল্পটোৰ ইতিবাচক দিশ।) “মৌকন” ডৰথীয়ে আমাক আৰু এবাৰ চুই গ’ল, অনুপমৰ সৈতে।

–চৰিত্ৰ নিৰ্মাণৰ ক্ৰম, কেমেৰাৰ ভাষা প্ৰয়োগ, শব্দ (সংলাপ, সংগীত…) -ৰ লগতে চিনেমা খনৰ আন এটা প্ৰশংসা কৰিব পৰা দিশ ৰ কলা নিৰ্দেশনা– পৰিবেশ আৰু “সময়” নিৰ্মাণত সহায় কৰিছে।

–চিনেমা কেন্দ্ৰীক এটা লেখাত পঢ়িছিলোঁ– “soft romantic…”।
লেখাটোত নাম উল্লেখ কৰা চিনেমা কেইখন মান চাইছিলোঁ। “শব্দ” (পৰিচালক: লীনা যাদব), “কৰিব” (পৰিচালক: বিধু বিনোদ চোপ্ৰা) “ইন দ্য মুড ফৰ লাভ” (পৰিচালক: ৱং কাৰ-ৱাই / “In the Mood for Love”, Directed by Wong Kar-wai), “টাইটানিক” (পৰিচালক: জেমছ কেমেৰন/ “Titanic”,
Directed by James Cameron)।
–কিয় জানো, “soft romantic…” বুলিলে মোৰ মনলৈ উল্লেখ কৰা চিনেমা কেইখনৰ কেইটামান ছিকুৱেন্সহে মনলৈ আহে।
–চিনেমা কেন্দ্ৰীক লেখাটোত পোৱা আন এক বাক্য, অসমীয়াত এনেদৰে লিখিব পাৰি, “কেমেৰত কবিতাৰ ছন্দ”। এই বাক্যটোৰ পাছত লিখা চিনেমাৰ নাম– “শব্দ”, ঐশ্বৰ্য ৰায়-সঞ্জয় দত্তক ফ্ৰেমত লৈ নিৰ্মাণ কৰা কেইটামান ছিকুৱেন্স।
–চিনেমা কেইখনৰ সৈতে “ইতি তোমাৰ”ৰ দূৰ দূৰলৈ সম্পৰ্ক নাই।

— এনে লাগে, “ইতি তোমাৰ” যেন পৰ্দালৈ আহিব “soft romantic…” হৈ, “কেমেৰত কবিতাৰ ছন্দ”হৈ!
কাৰ্য্যবাহী প্ৰযোজক অনুপম হাজৰিকাৰ পৰা জানিলোঁ– “দ্বিতীয় বিশ্ব যুদ্ধৰ সময়ত জন্ম গ্ৰহণ কৰা এটা শিশুৱে নিজৰ পৰিয়ালক হেৰুৱাই কেনেদৰে জীৱন সংগ্ৰাম অব্যাহত ৰাখি আমেৰিকাত প্ৰতিস্থিত হৈছিল আৰু শেষত শৈশৱৰ স্মৃতি ৰোমন্থন কৰি ,কৈশোৰ যৌৱনৰ প্ৰেম বিছাৰি অসমলৈ ঘূৰি অহাৰ এটা দীঘলীয়া পৰিক্ৰমা চিনেমা খনৰ মূল কাহিনী।” মূল চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছে অৰুন নাথক লৈ। ৰূপালী গল্পটোৰ মূল প্ৰটাগণিষ্ট। গুৱাহাটী খনৰ পৰিবৰ্তন দেখি আবেগিক হ’ব। কাহিনীৰ গতিত যৌৱনৰ প্ৰেমাস্পদৰ সন্ধানো আহিব যেন লাগে!
–অৰুন নাথৰ লগতে চিনেমা খনত অভিনয় কৰিব মলয়া গোস্বামী, অনুপম কৌশিক, লিপিকা বৰা মেধি, দৰথী ভৰদ্বাজ, মণীষা হাজৰিকা আদিয়ে।

–এই খিনিতে এটা তথ্য: মণিষা হাজৰিকাই ড°ভূপেন হাজৰিকাৰ পৰিচালনাৰে নিৰ্মিত “লটিঘটি”ত অভিনয় কৰিছিল। চিনেমা গীত “জীৱনটো যদি অভিনয় হয়…” জয়ন্ত হাজৰিকা আৰু মণিষা হাজৰিকাক (সেই সময়ৰ সেনগুপ্তা) লৈ চিত্ৰায়ণ কৰা হৈছিল।
–অৰুন নাথৰ লগতে মলয়া গোস্বামীক লৈ নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰ দুটা “ভাল লগা” হ’ব পাৰে। তেনেদৰে অনুপম, দৰথীক লৈ নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰ দুটা ৰূপালী গল্পটোৰ সৌন্দৰ্য হ’ব বুলি আশা কৰাৰ বুনিয়াদ আছে।
–অভিনয় সৌন্দৰ্যৰ লগতে চিনে সৌন্দৰ্য অনুভৱৰ অপেক্ষাত, ২৯ মাৰ্চলৈ।