আৰু এখন চিনেমা ৰবি শৰ্মাৰ। অভিনেতা ৰবি শৰ্মাৰ আৰু এক চিনেচিন্তা, চিনে-ৰচনা “মোক্ষ”। “শ্ৰী ৰঘুপতি”ৰ পাছত দ্বিতীয় চিনেচিন্তা। চিনেমা খনৰ পোষ্টাৰ মুকলিৰ লগতে মহুৰৎ অনুষ্ঠান সম্পন্ন হয় গুৱাহাটীৰ কাহিলীপাৰাস্থিত জ্যোতিচিত্ৰবনত। মহুৰৎ শ্বটটোত অংশ লয় ৰবি শৰ্মা আৰু বিভাষ চক্ৰৱৰ্তীয়ে। চিনেমা খনৰ মূল চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিব ৰবি শৰ্মাক লৈ। “হিয়া দিয়া নিয়া”ৰে অসমীয়া চিনেমাৰ নায়কৰ ট্ৰেকত খোজ পেলোৱা ৰবি শৰ্মাৰ চিনে-অভিনয়ৰ উত্তৰণ হয় (আমাৰ ধাৰণাত) “বাৰুদ”ত। –কোন নাছিল মুনিন বৰুৱাৰ “বাৰুদ”ত? বিজু ফুকন, তপন দাস, যতীন বৰা, প্ৰাঞ্জল শইকীয়া, বাহাৰুল ইছলাম, প্ৰস্তুতি পৰাশৰ…। এক বিশেষ ইমেজেৰে (বলিউদৰ চিনেমাত যি ইমেজক কোৱা হয়– ৰাফ এণ্ড টাফ), অভিনয় ক্ষমতাৰে জিলিকি উঠিছিল ৰবি শৰ্মা।

–“মোক্ষ”ৰ প্ৰথমটো অনুষ্ঠানত উপস্থিত থাকি অনুভৱ কৰিছো “বাৰুদ”ত নিৰ্মাণ হোৱা ইমেজটো হয়তো আৰু পুৰঠ ৰূপত ব্যৱহাৰ হ’ব। অন্য এক দৰ্শকক চুব পৰা চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিব পৰিচালক মিৰ্জা আৰিফ হাজৰিকাই। –হয়, চিনেমা খনৰ পৰিচালক মিৰ্জা আৰিফ হাজৰিকা। পৰিচালক আৰিফে ২০১৯ বৰ্ষত চিত্ৰগৃহলৈ অহা “অস্তিত্ব“ৰ লগতে কেইবা খনো চুটি চিনেমাৰে পৰিচালনা শক্তি দেখুৱাইছে। আমাৰ ধাৰণাত ভিন্ন শৈলীৰ চিনেকৰ্ম কৰিব পৰা ক্ষমতা আছে পৰিচালক গৰাকীৰ।

–চিনেমা খনৰ আন কেইটামান চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ হ’ব শৰৎ ছাক্সেনা, বিভাষ চক্ৰৱৰ্তী, অৰ্চিতা আগৰৱাল, মৃদুল চুতীয়া, সঞ্জীৱ হাজৰিকা, প্ৰিয়ম পল্লৱী, সিদ্ধাৰ্থ মুখাৰ্জীক লৈ। বলিউডৰ অভিনেতা (চিনেমা: মিষ্টাৰ ইণ্ডিয়া, ত্রিদেৱ, খিলাড়ি, গোলাম, গুপ্ত: দ্য হিডেন ট্রুথ, ডুপ্লিকেট, ছোলজাৰ, বাগবান, ফানা, ক্রিশ, বজৰঙ্গি ভাইজান আদি) শৰৎ ছাক্সেনাই তেলুগু, মালয়ালম আৰু তামিল চিনেমাতো অভিনয় কৰিছে। ১৯৭০ চনত অভিনয় কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰা অভিনেতা গৰাকীৰ এই খনেই উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰথম চিনেমা। অভিনেতা গৰাকীক লৈ নিৰ্মাণ কৰিব এগৰাকী মূখ্যসেনা বিষয়াৰ চৰিত্ৰ। সেনা বিষয়াৰ আন এটা চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিব নাটক-চিনেমাৰ অভিনেতা মৃদুল চুতীয়াক লৈ।
এছ.এইচ. প্ৰডাকচনৰ বেনাৰত নিৰ্মাণ কাৰ্য আৰম্ভ হোৱা এই চিনেমা খনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিব গুৱাহাটীকে ধৰি অসমৰ বিভিন্ন স্থানৰ লগতে মেঘালয়, অৰুণাচল প্ৰদেশ তথা উত্তৰ বংগৰ বিভিন্ন স্থানত। চিত্ৰগ্ৰহণ কৰিব বিতুল দাসে। কাৰিকৰী পৰিচালক ঝুলন কৃষ্ণ মহন্ত। শব্দ দেবোজিত চাংমাই, সংগীত প্ৰ’নয় দত্তৰ।

যতীন বৰাই “অভিনয় শক্তি” দেখুৱাব পৰা চৰিত্ৰত আভিনয় নকৰা নহয়, কৰিছে–, মাত্ৰ এটা ইমেজত। পৰিচালক মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ইমেজত। “বিধাতা”কে ধৰি কেইখন মান চিনেমাত। সন্দেহ নাই, বিতৰ্কৰ অৱকাশ নাই– নিপন গোস্বামী, বিজু ফুকনৰ পাছত অসমীয়া চিনেমাৰ “নায়কৰ স্থান” দখল কৰিছে যতীন বৰাই। তেনেদৰে সন্দেহ নাই– যতীন বৰা নামৰ সম্পূৰ্ণ অভিনেতা গৰাকীৰ “অভিনয় শক্তি” আজিৰ তাৰিখতো অসমীয়া চিনেমাত দৰ্শকে দেখা নাই, চিনেমা লেখকে, চিনেমা পৰিচালকে অভিনেতা গৰাকীক লৈ নতুন বা অন্য ধৰণৰ “চৰিত্ৰ চিন্তা” নকৰা বাবে।

আমাৰ ধাৰণাত শেহতীয়া ভাবে (“ৰত্নাকৰ”ৰ স্থানীয় বজাৰ সফলতাৰ বাবে হয়তো!) একশ্বনৰ মোহত পৰি চিনে যাত্ৰাৰ ভুল বাটত আগবাঢ়িছে যতীন বৰাই। ভুল বাটত আগবাঢ়ি থকা সময়তে খবৰ পালোঁ– “ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী-২”ৰ খবৰ। খবৰ পালোঁ– “ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী”ত নিপন গোস্বামীক লৈ কৰা “জনপ্ৰিয় ককাদেউতা”ৰ চৰিত্ৰটোৰ দৰে এটা চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিব যতীন বৰাই। আভিনয় কৰিব চিনেমা খনৰ আন এটা চৰিত্ৰটো। আমি আশাৰ বাট দেখিছোঁ “ককাদেউতা যতীন”ৰ মাজত যতীন বৰাৰ “অভিনয় শক্তি” অনুভৱৰ সুযোগ পাম!
“ককাদেউতা নিপন গোস্বামী” (মৌজাদাৰ সৰ্বেশ্বৰ শইকীয়া) চৰিত্ৰটো নিপ বৰুৱা, মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰৰ ৰচনা (পৰিচালক: নিপ বৰুৱা/ কাহিনী: নিপ বৰুৱা, মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰ/ চিত্ৰনাট্য: নিপ বৰুৱা, মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰ)। জানিব পৰা নাই “ককাদেউতা যতীন”ৰ চিন্তা নতুনকৈ কৰিছে, নে পূৰ্বৰ ইমেজতে নিৰ্মাণ হ’ব!

–“ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী-২”ৰ পৰিচালক: অচিন্ত শংকৰ, চিত্ৰনাট্য: ৰাজদ্বীপৰ।
–এই খিনিতে মনলৈ আমিতাভ বচ্চন প্ৰসংগ। ভুল ৰাজনৈতিক সিদ্ধান্তৰ (চন: ১৯৮৪-১৯৮৭) পাছত, জনপ্ৰিয়তা হৃাস হোৱাৰ (চন: ১৯৮৮-১৯৯২) পাছত “লাল বাদশ্বাহ” (১৯৯৯), “হিন্দুস্তান কি কছম” (১৯৯৯) আদি চিনেমাৰে “বলিউডৰ ভুল বাট”ত খোজ দি পিছল খোৱাৰ পাছত “নতুন ইমেজ” দি আকৌ সফলতাৰ বাট দেখুৱাইছিল আদিত্য চোপ্ৰা(কভি খুছি কভি গম), ৰবি চোপ্ৰা (বাঘবান) আদিৰ দৰে তৰুণ পৰিচালক সকলে। আৰু পাছৰ পৰ্যায়ত ঋতুপর্ণ ঘোষৰ’দ্য লাষ্ট লিয়াৰ”, সুজিত সৰকাৰৰ “পিকু”, সঞ্জয় লীলা ভাঞ্চালীৰ “ব্লেক”, ৰাম গোপাল বার্মাৰ “চৰকাৰ”, মীৰা নায়াৰৰ “শান্তৰাম”, শ্বুজিত ছিৰকাৰ “গুলাবো সীতাবো” আদিৰে নতুন বাট লৈছে; এই বাটত কোনো “ইমেজ” নাই, আছে কেৱল অমিতাভ বচ্চনৰ “আভিনয় শক্তি”। (আমিতাভ বচ্চনৰ এই প্ৰসংগৰ যতীন বৰা কেন্দ্ৰিক ব্যাখ্যা আমি নিশ্চয় কৰিব পাৰোঁ! –আচিন্ত তৰুণ পৰিচালক।)
–আকৌ আহিছোঁ “ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী-২”লৈ। প্ৰাইড ইষ্ট এন্টাৰটেইনমেন্টছ প্ৰাইভেট লিমিটেডৰ বেনাৰত ৰিণিকি ভূঞা শৰ্মাই প্ৰযোজনাৰ দায়িত্ব লোৱা এই চিনেমা খনত যতীন বৰাৰ লগতে অভিনয় কৰিব প্ৰাঞ্জল শইকীয়া, উৎপল দাস, প্ৰীতি কংকণা, য়শস্বী ভূঞা আদিয়ে।

প্রভাত : আৰু তুমি? তুমি কি ভাল পোৱা?
জ্যোৎস্না: মই সূর্যোদয় ভাল পাওঁ…
এইখিনিৰ দৰে একেই ৰঙা… কিন্তু তাত আছে এটা আৰম্ভণি, নতুনৰ প্ৰতিশ্ৰুতি…

।। শুভ মহুৰৎ ।।
অভিমন্যু– ২০২৪ বৰ্ষটোত মহুৰৎ সম্পন্ন হোৱা প্ৰথম খন অসমীয়া চিনেমা। অচিন্ত শংকৰৰ পৰিচালনা। বৰ্ষটোৰ চতুৰ্থ দিনটোত জ্যোতি চিত্ৰবন ফিল্ম ষ্টুডিঅ’ৰ চৌহদত চিনেমা খনৰ শুভ মহুৰৎ সম্পন্ন হয় ভালেমান চিনেকৰ্মী, চিত্ৰ ৰসিকৰ উপস্থিতিত। (কেমেৰাত মাল্য অৰ্পন কৰে চিত্ৰ গ্ৰহণকাৰী-পৰিচালক শিৱানন বৰুৱাই। কেমেৰাৰ চুইচ অ’ন কৰে পৰিচালক, লেখক মঞ্জু বৰাই। ক্লেপ্‌ ষ্টিক দিয়ে অভিনেত্ৰী-পৰিচালক আইমী বৰুৱাই।) পৰিচালক-অভিনেতা ৰাজেশ ভূঞাই নাৰিকল ভঙাৰ পাছতে কমল লোচন-দীপলিনা ডেকাক লৈ নিৰ্দেশ দিয়ে মহুৰৎ শ্বটৰ।

।। পূৰ্বালোকন: থোৰতে ।।
অচিন্ত শংকৰৰ কৰ্মশক্তি, চিনেশক্তি মনত ৰাখি আশা কৰিছোঁ– ‘অভিমন্যু’ হ’ব ‘বজাৰৰ বাবে চিনেমা’; কিন্তু আঁতৰৰ নহব ‘চিনেশিল্পৰ বাবে চিনেকৰ্ম’ৰ। আৰ্থাৎ বিনোদনৰ মাজেৰে চিনেশিল্প উপভোগৰ সুযোগ দিব দৰ্শকক!
আশাৰ আন বুনিয়াদ– অচিন্তৰ ‘প্ৰতিঘাত’। প্ৰথম স্বাধীন পৰিচালনা (feature-length cinema)। চিনেমা খনৰ চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ, গল্প কোৱাৰ শৈলী চিত্ৰগৃহত টিকট ক্ৰয় কৰি চিনেমা চোৱা দৰ্শকক (বেছি সংখ্যক। যি সকলে মূলতঃ বিনোদনৰ বাবে চিত্ৰগৃহলৈ আহে) সন্তুষ্ট কৰিব পৰা স্তৰৰ আছিল। ‘চিনেকৰ্ম’ৰ দিশৰ পৰা, কাহিনী নিৰ্মাণ, সংলাপ প্ৰয়োগত স্থানীয় বজাৰত ব্যৱসায়ৰ অভিলেখ (box office collection records) গঢ়া, ভংগ কৰা কেইবা খনো অসমীয়া চিনেমাতকৈ পৰিপাটি আছিল। সন্দেহ নৰখাকৈ ক’ব পাৰি– চিনেমা খনত অমৃতা গগৈক মূল চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছিল। চৰিত্ৰটো (তিনিখন জনপ্ৰিয় চিনেমা) ‘মিছন চাইনা’ৰ জুবিন গাৰ্গক লৈ নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰটোতকৈ বেছি পৰিপাটি (শক্তিশালী/ powerful character), ‘ৰত্নাকৰ’ত যতীন বৰাক লৈ নিৰ্মাণ কৰা, ‘শ্ৰী ৰঘুপতি’ত ৰবি শৰ্মাক লৈ নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰ দুটাতকৈ কম নহয়। চিনেমাত ‘নায়িকা’ক লৈ নিৰ্মাণ কৰা এনে চৰিত্ৰ কম দেখা যায়।
আমি আশা কৰিব পাৰোঁ– ‘অভিমন্যু’ত কমল লোচনক লৈ দৰ্শক চুব পৰা চৰিত্ৰ এটা নিৰ্মাণ কৰিব। সন্দেহ নাই– কমল অভিনয় ক্ষমতা থকা, অভিনয় অধ্যয়ণ থকা অভিনেতা। (কমলৰ লগতে চিনেমা খনত অভিনয় কৰিব– দেৱজিৎ মজুমদাৰ, হিৰণ্য ডেকা, ৰাজীৱ গোস্বামী, দীপলিনা ডেকা, ভগৱত প্ৰীতম, ৰিম্পী দাস আদিয়ে।)
আৰু?
আৰম্ভনীতে উল্লেখ কৰা মহুৰৎ শ্বটৰ সংলাপে ইংগিত দিয়ে, চিনেমা খনৰ সংলাপো পৰিপাটি হ’ব, চিনেমেটিক হ’ব! (শব্দ চিনেমাৰ প্ৰধান অলংকাৰ)

নায়ক’ প্ৰতিজন দৰ্শককে সন্তুষ্ট কৰিব পৰা চিনেমা অৱশ্যেই নহয়৷ কিন্তু সুপৰিকল্পিত যে সন্দেহ নাই; মুনিন বৰুৱাই ‘ট্ৰিট’ কৰা চিনেমা ‘নায়ক’৷ ‘নায়ক’ৰ কাহিনীভাগ দৰ্শকক চুই যাব পৰা, সংগীত হৃদয় স্পৰ্শ কৰিব পৰা, চিত্ৰায়নো যথাযথ৷ অসমীয়া চিনেমাৰ সৰহ সংখ্যক পৰিচালকেই শ্বট নিৰ্বাচন, শ্বট ব্যৱহাৰত ভুল কৰে; যাৰ বাবে চিনেমাই গতি নকৰে বা গতি কৰি থকা চিনেমা এখনেও উজুটি খায়৷ কেতিয়াবা চিনেমাখন চোৱাৰ পাছত চিনেমা যেন নালাগে, লাগে চেলুলয়ডৰ নাটক যেনহে৷ এইবোৰ হয় পৰিচালকৰ পৰিপক্কতাৰ অভাৱৰ বাবেই৷ মুনিন বৰুৱা পৰিপক্ক পৰিচালক যেতিয়া এনেবোৰ ভুলৰ পৰা মুক্ত হৈ থকাটোৱেই স্বাভাৱিক৷ অস্বাভাৱিক কথাটো হৈছে পৰিপক্ক পৰিচালক বৰুৱাই সংলাপৰ মোহ এৰিব নোৱাৰাটো৷ (নাটকৰ দৰে সকলো কথা সংলাপৰ মাজেৰেই কৈ দিয়ে, কেমেৰা খুব কম ব্যৱহাৰ কৰে৷ কেৱল শুনিয়েই অকণো অসুবিধা নোপোৱাকৈ বুজি ল’ব পাৰি৷) ‘নায়ক’ত এনে বহুকেইটা ছিকুৱেন্স আছিল, যিকেইটাত কেমেৰাত কথা কোৱাৰ সুযোগ দিব পাৰিলেহেঁতেন৷ পৰিচালক বৰুৱাই নিজেও জানে–চিনেমাত অভিনয় শিল্পীৰ ‘এক্সপ্ৰেচন’ কেমেৰাত ধৰি ৰাখিয়েই বহু কথা কৈ দিব পাৰি৷ এনে কৰিলে সংলাপৰ আতিশয্য কমে আৰু ছবিখনৰ সৌন্দৰ্য বাঢ়ে৷ সুপৰিকল্পিত এই ছবিখনৰ দৰ্শক হৈ থাকোঁতে মাজে মাজে অসুবিধা অনুভৱ কৰাৰ কাৰণ নিশ্চিতকৈ সংলাপৰ আতিশয্য৷ ‘নায়ক’ৰ গীতাংশৰ চিত্ৰায়ন প্ৰসংগত ক’ব পাৰি যে গীতকেইটা কম্প’জ কৰা ছিকুৱেন্সকেইটাৰ এটাতো গীতৰ আগে আগে পৰিৱেশ এটা সৃষ্টি কৰিব পৰা নাই৷ যাৰ ফলত কাহিনীৰ মাজলৈ গীতকেইটা হঠাতে আহি যোৱা যেন লাগিল৷ ‘মনতে আজি কিহৰে নাচোন….’ গীতটোৰ আগে আগে অৱশ্যে পৰিৱেশ এটা সৃষ্টি কৰিবলৈ চেষ্টা চলাইছিল৷ তথাপি প্ৰশংসা কৰিব লাগিব কৰিঅ’গ্ৰাফাৰ অসীম বৈশ্যক৷ চিনেমাখনৰ মাৰপিটৰ দৃশ্যসমূহো দৰ্শকে ভাল পাব৷ প্ৰশংসা কৰিব পৰা আৰু এটা দিশ হৈছে সাজ-সজ্জা৷ ‘নায়ক’ চিনেমাখন সুপৰিকল্পিত বুলি কোৱাৰ মূল কাৰণটো হ’ল চিত্ৰনাট্যকাৰ মুনিন বৰুৱাই প্ৰতিটো চৰিত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছে সুন্দৰভাৱে৷ কোনো এটা চৰিত্ৰকে এনেয়ে ৰখা নাই৷ কোনো এটা চৰিত্ৰ মিলাবৰ বাবে ক’ৰবাৰ পৰা টানিও অনা নাই৷ আনহাতে পৰিচালক বৰুৱাই প্ৰতিটো চৰিত্ৰত অভিনয় শিল্পীৰ পৰা সু-অভিনয় আদায় কৰি লৈছে৷ গতিকে ‘নায়ক’ যতীন বৰাকো প্ৰশংসা কৰিব লাগিব৷ অতিথি শিল্পী বাহাৰুল ইছলামকো প্ৰশংসা কৰিব লাগিব৷ প্ৰশংসা কৰাৰ পাছতো অৱশ্যে ‘কিন্তু’ এটা ৰৈ যায়৷–যতীন বৰাক আন এজন নায়ক ৰবি শৰ্মাই ছাপ’ৰ্ট দিব পৰা নাই কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ ‘ছিকুৱেন্স’ত৷ ফলত এই ‘ছিকুৱেন্স’কেইটা দুৰ্বল হৈ পৰিছে৷ এনেধৰণৰ কিছু ত্ৰুটি থাকিলেও ক’ব লাগিব বৰ্ষটোত এতিয়ালৈকে মুক্তি পোৱা অসমীয়া চিনেমাকেইখনৰ ভিতৰত ‘নায়ক’ নিঃসন্দেহে ‘নায়ক’, কিন্তু চিনেমা হিচাপে ‘নায়ক’ নহয়৷ ( ২০০১)

পৰিচালক, চিত্ৰনাট্য, কাহিনী: মুনিন বৰুৱা
প্ৰযোজক: মেৰী লস্কৰ
অভিনয়ত: যতীন বৰা, ৰবি শৰ্মা, জেৰিফা ৱাহিদ, জয়ন্ত দাস, ৰাজীৱ গোস্বামী, পূৰবী শৰ্মা,পৰিণীতা বৰঠাকুৰ, বিষ্ণু খাৰঘৰীয়া, প্ৰাঞ্জল শইকীয়া,অৰুণ হাজৰিকা…
চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী: মৃণাল কান্তি দাস
সম্পাদনা: এ শ্ৰীকৰ প্ৰসাদ
সংগীত : জুবিন গাৰ্গ
চিত্ৰগৃহলৈ: ৩০ নৱেম্বৰ, ২০০১

‘ৰামধেনু’৷ –আশাৰ ৰামধেনু৷ মানুহৰ মনৰ ৰং, জীৱনৰ ৰং চিনেমাখনৰ বিষয়বস্তু৷ ভিন্ন ৰঙৰ চৰিত্ৰ, ভিন্ন ‘গল্প’৷ বান্ধিছে এটা ‘চৰিত্ৰ’ৰে৷ চৰিত্ৰটোৰ নাম মন্দিৰা৷ চিনেমাখনৰ শেষৰফালে স্পষ্ট হয় মন্দিৰাৰ ‘অতীত ৰং’৷ সুখৰ অতীত নহয়৷ যাক ভৰসা কৰিছিল, সেই প্ৰেমিক চৰিত্ৰৰ দ্বাৰাও প্ৰতাৰিত৷ শেষত পৰিচালকে চৰিত্ৰবোৰক মন্দিৰাৰ ঘৰত থিয় কৰাইছিল৷ চৰিত্ৰবোৰত ‘সুখৰ ৰং’ সানি দিছিল৷ মন্দিৰাৰ ঘৰ এখন গাঁৱত৷ ৰেলগাড়ীত উঠি চহৰ পাইছিল৷ ‘নাৰ্ছ’ৰ চাকৰি কৰিছিল৷ বাস কৰিছিল ‘বৰদেউতা’ৰ ঘৰত, ভাৰাতীয়া হিচাপে৷ ‘বৰদেউতা’ৰ সেই ঘৰটোত ‘ভিন্ন ৰঙৰ’ অন্য কেইবাজনো ভাৰাতীয়াই বাস কৰে৷ সঞ্জীৱ, দুজন ঠগ, এজন কলেজত পঢ়া যুৱক, পত্নীৰ সৈতে দুৰ্নীতিক প্ৰশ্ৰয় দিয়া চৰকাৰী বিষয়া এজন৷ কাহিনীৰ মাজলৈ কলেজৰ ছাত্ৰ পলমকৈ আহে৷ কিছু পলমকৈ৷ ক’ব পাৰি কলেজৰ ছাত্ৰজনেই চিনেমাখনৰ ‘নায়ক’৷ সময়ত সেই ঘৰটোলৈ পৰিচালকে আনে ‘নায়ক’ৰ প্ৰেয়সীকো৷ এই চৰিত্ৰ দুটাৰে পৰিচালক, চিত্ৰনাট্যকাৰে সংযোগ কৰিছে মন্দিৰাৰ ‘হেৰোৱা অতীত’৷ মন্দিৰাৰ সেই প্ৰেমিক, যিয়ে নিৰ্লজভাৱে অস্বীকাৰ কৰিছিল ‘মৰম-ভালপোৱাৰ ৰং’, ঘোষণা কৰিছিল অৰ্থৰ ওচৰত ‘ভালপোৱাৰ ৰং’ অৰ্থহীন–সেইজনৰে জীয়াৰী ‘নায়ক’ৰ প্ৰেয়সী৷ মন্দিৰাৰ ‘মনৰ ৰং’ উন্মোচন হোৱাৰ পূৰ্বেই স্পষ্ট হয় আনকেইটা চৰিত্ৰৰো মনৰ ‘ৰং’৷ ‘দুই ঠগ’ (চৰিত্ৰ দুটাত অভিনয় কৰিছে যতীন বৰা আৰু জয়ন্ত দাসে)ক ভাল মানুহ বুলিয়ে বিশ্বাস কৰিছিল মন্দিৰাই৷ পুলিচৰ খেদাত দৌৰি যাওঁতে মন্দিৰাৰ সন্মুখতে পৰিল৷ চৰকাৰী বিষয়াজন-দুৰ্নীতিৰ আঁৰৰ পাৰিবাৰিক ‘গল্প’ উন্মোচন হ’ল৷ আৰু সঞ্জীৱ-‘বৰদেউতা’ৰ আকস্মিক হৃদৰোগত তাৰ ভিতৰত থকা ‘চিকিৎসকজন’ সাৰ পালে৷ ঘৰটোৰ মালিক ‘বৰদেউতা’ৰো বাহিৰৰ ‘ৰং’ ভিতৰৰ ‘ৰঙৰ’ দৰে নহয়৷ ‘বৰদেউতা’ৰ কথা–সেই বিশেষ ঘৰটো খালী কৰি দিব লাগিব৷ বিদেশৰ পৰা উভতি আহিলে তেওঁৰ পুত্ৰ থাকিব৷ কিন্তু বাস্তৱত পুত্ৰৰ মৃত্যুৰ হৈছে, দুৰ্ঘটনাত৷ আৰু এটা চৰিত্ৰ আছে৷ ‘চৰিত্ৰ’বোৰক ঘৰুৱা কামত সহায় কৰা গুণদা৷ গিৰীয়েক আছে৷ বহুদিন হ’ল অহা নাই৷ আহিব। মন্দিৰাৰ পৰামৰ্শ মতে গুণদা ওলাল গিৰীয়েকৰ সন্ধানত৷ আশা ভংগ হয় গুণদাৰো৷ ভিন্ন ‘ৰং’, ভিন্ন কাহিনী৷ দৰ্শকে কিন্তু চাইছে এটা কাহিনী চোৱাৰ দৰে৷ পৰিচালক, চিত্ৰনাট্যকাৰৰ দক্ষতাৰ বাবে ‘ভিন্ন ৰং’বোৰ মিলি হৈছে ‘ৰামধেনু’৷ আহিছো অভিনয় প্ৰসংগলৈ৷ সন্দেহ নৰখাকৈ ক’ব পাৰি প্ৰস্তুতি পৰাশৰক লৈ ‘মন্দিৰা’ নামেৰে অসমীয়া চিনেমাৰ ‘শ্ৰেষ্ঠ চৰিত্ৰ’ নিৰ্মাণ কৰিলে মুনিন বৰুৱাই৷ অসমীয়া চিনেমাৰ শ্ৰেষ্ঠ চৰিত্ৰ ‘মেনকা’ (চিনেমাঃ অগ্নিস্নান), ঋতু (চিনেমাঃ ফিৰিঙতি) আদিৰ পৰ্যায়ৰ ‘মন্দিৰা’৷ চৰিত্ৰটো ‘প্ৰস্তুতিৰ ইমেজ’ৰ বাহিৰৰ৷ তেনেদৰে প্ৰশংসা কৰিব পাৰি ‘বৰদেউতা’ চৰিত্ৰটোত কৰা অভিনয়ৰ বাবে বিষ্ণু খাৰঘৰীয়াক৷ যতীন বৰা, উৎপল দাস, তপন দাস, নিশিতা গোস্বামী, পাকিজা বেগম আদিয়ে অভিনয় কৰিছে অন্যান্য চৰিত্ৰত৷ ‘ৰামধেনু’ত পৰিচালনা শৈলীত যি চমক, সেয়া ‘কেমেৰা’ত নাই৷ ‘কেমেৰা’ যেন কোনো মুহূৰ্তৰ বাবেই পৰিচালকে চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী সুমন দুৱৰাৰ হাতত এৰি দিয়া নাই। বিপৰীতে ‘সংগীত’ত ‘বিশেষ চমক’ অৱশ্যেই আছে৷ কাহিনীক গতি দিছে৷ ‘কাহিনী’, ‘চৰিত্ৰ’ত ‘ৰং’ সানিছে৷ ব্যৱহাৰ কৰা ‘আইটেম ছং’টোৱে ‘ব্যৱসায়’ত সহায় কৰিছে৷ কথাটো এনে ধৰণে ব্যাখ্যা কৰিব পাৰি–‘টুপী…টুপী…’ চিত্ৰায়ণ কৰা হৈছিল মুনমী ফুকনক লৈ৷ গীতটোৰ আকৰ্ষণ শক্তি আছিল৷ দৰ্শকৰ এটা অংশ ‘আইটেম ছং’টোৰ বাবেই চিত্ৰগৃহলৈ গৈছিল৷ কিন্তু চিনেমাখনৰ ‘দৰ্শক’ হোৱাৰ পাছত ‘আইটেম ছং’টো গুৰুত্বহীন হৈ পৰিছিল৷

‘নায়ক’ আঁতৰি যাব খোজা নাছিল, কিন্তু বিধাতাই কপালত লিখি দিছিল– আঁতৰি যোৱা৷ বিধাতাই যেতিয়া নিবিচাৰে তেতিয়া কাৰোবাৰ থকাৰ অধিকাৰ আছে নে? –চিনেমাখনৰ শেষৰ ছিকুৱেন্সটো মন চুই যোৱা৷ ‘নায়ক’ৰ চেহেৰা হাতৰ ভাষাৰ সু-প্ৰয়োগ৷ –নিজে যন্ত্ৰণাত থকা ‘নায়ক’-এ বিচাৰে সকলোৱে যাতে সুখত থাকে৷ সেয়েহে ঘৰখনৰ এজনকো জানিব নিদিয়ে নিপুৰ দুৰাৰোগ্যৰ কথা৷ চিকিৎসকে যেতিয়া কৈছিল দুৰাৰোগ্যৰ কথা, তেতিয়া ‘নায়ক’ৰ মুখত অসহায়ৰ সংলাপ– ‘জীয়াই থকাৰ উপায় নাইনে?’ জীয়াই থকাৰ, জীৱন সুন্দৰ কৰাৰ হেঁপাহ– ‘নায়ক’ৰ৷ মাতৃৰ অবৰ্তমানত মোমায়েক-মামীয়েকৰ মাজতে ডাঙৰ হয় ‘নায়ক’৷ পিতৃৰ দ্বিতীয় বিবাহত নাৰাজ ‘নায়ক’৷ সেয়েহে পিতৃৰ ঘৰৰ পৰা আঁতৰত থাকে৷ নিপুৰ আয়ুস জনাৰ পাছত ‘নায়কে’ সকলোৰে জীৱন ‘সুন্দৰ’ কৰিব খোজে, জীয়াই থকা দিনকেইটাতে মোমায়েকৰ ঘৰখনৰ সকলোবোৰ খেলি-মেলি আঁতৰ কৰিব খোজে৷ সকলো হয়৷ আনকি ‘নায়কে’ প্ৰেয়সীকো সু-পাত্ৰৰ হাতত গতাই দিয়ে, বুকুত যন্ত্ৰণা লৈ৷ শেষবাৰৰ বাবে নিপু ঘৰলৈ গৈ ‘নায়কে’ অনুভৱ কৰে– সুন্দৰ পৰিয়াল৷ সেই সুখৰ মাজতো থাকিব খোজে, কিন্তু সময় যে নাই৷ বিধাতাই কাঢ়ি নিছে৷ –কি কৰিব৷ অসহায় ‘নায়ক’৷ –‘নায়ক’ক কেন্দ্ৰ কৰিয়ে চিনেমাখনৰ কাহিনী ভাগ আগবঢ়াই নিছে মুনিন বৰুৱাই– ‘বিধাতা’ নামৰ অসমীয়া চিনেমাখনত৷ ২৮ মাৰ্চ, ২০০৩ ত চিত্ৰগৃহলৈ অহা এই পাৰিবাৰিক চিনেমাখনত ‘নায়িকা’কে ধৰি কেইবাটাও চৰিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিছিল যদিও চিত্ৰনাট্যকাৰ, পৰিচালক যেন ব্যস্ত কেৱল ‘নায়ক’ৰ চৰিত্ৰটোক লৈহে৷ চৰিত্ৰটো নিৰ্মাণ কৰিছিল যতীন বৰাক লৈ৷ সন্দেহ নৰখাকৈ ক’ব পাৰি ‘চৰিত্ৰ’টোত যতীনৰ অভিনয় ক্ষমতা প্ৰদৰ্শনৰ পূৰ্ণ সুযোগ আছিল, আৰু সুযোগৰ সৎ ব্যৱহাৰো কৰিছিল৷ পৰিচালক বৰুৱাই প্ৰথমবাৰৰ বাবে এই চিনেমাখনত সাহিত্যৰ ভাষাৰ লগত কেমেৰাৰ ভাষা ব্যৱহাৰত গুৰুত্ব দিছিল৷ বহু কথা ‘কেমেৰাৰ ভাষা’ৰে কৈছিল, কাহিনী ‘কেমেৰাৰ ভাষাৰে’ আগুৱাই নিয়াত গুৰুত্ব দিছিল৷ স্বাভাৱিকতে ‘চিনে সৌন্দৰ্য’ও বাঢ়িছিল৷ ‘চিনে সৌন্দৰ্য’ বঢ়াইছিল সংগীতেও৷ বিশেষভাৱে উল্লেখ কৰিব পাৰোঁ আৱহ সংগীত আৰু ‘শ্যামকানু…’ গীতাংশৰ প্ৰয়োগৰ প্ৰসংগ৷ সুন্দৰ, অৰ্থপূৰ্ণ৷

আৰু অভিনেতা যতীন বৰাই গঢ় লৈছিল মঞ্চত । যিমান দূৰ মনত পৰে ১৯৮৪ চনৰ কোনো এটি দিনত প্ৰথমবাৰ লগ পাইছিলো যতীন বৰাক । তেতিয়ালৈকে মাত্ৰ এখন অসমীয়া চিনেমাত অভিনয় কৰিছিল । সাধাৰণ চৰিত্ৰত । ” চৰিত্ৰটো কেনেধৰণৰ ইত্যদি ভবা নাছিলো । – সেই সময়ত মই নাটক কৰি ঘূৰি ফুৰো ।

তেজপুৰ জিলা পুথিভঁৰালত আব্দুল মজিদ দাই মোৰ অভিনয় দেখিছিল ! আৰু এদিন সুধিছিল — ” মোৰ নতুন চিনেমা খনত তোমাৰ বাবে চৰিত্ৰ এটা আছে । কৰিবা নেকি ? ” নকৰো বুলিম নে ! সেই সুযোগ পোৱাৰ পিছত মোৰ মনলৈ বাৰে বাৰে এটা কথায়ে আহিছিল — মই ‘ চামেলী মেমচা’ব ‘ৰ পৰিচালকৰ চিনেমাত অভিনয় কৰিম ! মাজে মাজে নিজকে জৰ্জ বেকাৰৰ সৈতেও ঠিয় কৰাই চাইছিলো । আৰূ সেই সময়ত মোৰ মন ভাল নাছিল । সৰুৰে পৰা সপোন দেখিছিলো — চিনেমাৰ নায়ক হম ।

বিজু ফুকনৰ দৰে চিনেমাত অভিনয় কৰিম ! বিজু ফুকন – মৃদুলা বৰুৱাৰ চিনেমা আহিলেই চাইছিলো । মনতে কেতিয়াবা বিজু ফুকনৰ ঠাইত মৃদুলা বৰুৱাৰ সৈতে মোক ভাবিছিলো ! তেনে এখন সপোনৰ দেশত থাকোতেই সূযোগ পাইছিলো ” আই মোৰ জনমে জনমে “ত । নিপ বৰুৱাৰ চিনেমা । কিন্তু শেষত মোক নলৈ দিবাকৰ দাক লৈছিল । মোৰ হেনো বয়স কম ! সাংঘাতিক দুখ লিগিছিল । সেই দুখৰ সময়তে ” উত্তৰকাল ” ত অভিনয়ৰ সুযোগ পাইছিলো ।

সেই সময়ত এটা কথায়ে চিন্তুা কৰিছিলো — অভিনয় কৰিব লাগে । মোৰ চিন্তা ‘ চৰিত্ৰ ‘ নাছিল , কেৱল ‘ চিনেমা ‘হে আছিল । ”

( ভিন্ন প্ৰশ্নৰ উত্তৰত যতীন বৰা কৈছিল । দৈনিক কাকত ” আজিৰ সংবাদ ” ৰহৈ লোৱা সাক্ষাৎকাৰত । ) — কৈছিল যতীন বৰাই । ” আজিৰ মানুহ ” নামৰ গুৱাহাটী দূৰদৰ্শনৰ বাবে নিৰ্মাণ হৈ থকা ধাৰাবাহিক এখনৰ লোকেচনত । সোণাপুৰৰ ভিতৰুৱা গাঁও এখনত । সেই দিনা যতীন বৰাই প্ৰথম শ্বট দিয়াৰ অভিজ্ঞতাও কৈছিল — ” মোক সাজু কৰোৱা হৈছিল । যেনেদৰ বুজাইছিল , তেনেদৰো কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো । নাই , কৰিব পৰা নাছিলো ! মজিদ দাই কৈছিল মই হেনো সহজ হব পৰা নাই । মই খোজ কাঢ়ি গৈ দোকান এখনত সোমাব লাগে । তিনিবাৰতহে অ’ কে হৈছিল । মই দোকান খনৰ আগৰ পৰা দৌৰ দিলোঁ । লাজত , ভয়ত বা আন কিবা কাৰণত । লোকেচন আছিল চামগুৰি । ” — যতীন বৰাই কোৱা এই ” কথা “ৰ মাজত স্পষ্ট হৈ আছে ” চিনেমাৰ নায়ক ” হোৱাৰ পথ মসৃন নাছিল।

আৰু যেতিয়া ” উত্তৰকাল ” চিত্ৰগৃহলৈ আহিছিল , অধিক স্পষ্ট হৈছিল ” চিনেমাৰ নায়ক ” নিৰ্মাণত সহায় কৰিব পৰা নহয় যতীনক লৈ নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰটো । কম ফুটেজৰ সাধাৰণ চৰিত্ৰ । স্বভাবিকতে অপেক্ষা ! আৰূ তাৰ পিছত মন্থৰ গতি । ১৯৯৫ চনত চিত্ৰগৃহলৈ অহা প্ৰদীপ গগৈৰ পৰিচালনাৰে নিৰ্মিত “আই কিল হিম ছাৰ” তহে যতীন বৰাক দেখিলো । ( ১৯৯৩ – ১৯৯৭ আছিল গুৱাহাটী দূৰদৰ্শনৰ ধাৰাবাহিকৰ সোণালী সময় । আৰু এই সময় চোৱাতে অভিনয় ক্ষমতাৰে ‘ ধাৰাবাহিকৰ নায়ক ইমেজ ‘ পাইছিল । )

১৯৯৭ চনত আমাৰ কৰ্মস্থান আছিল মুম্বাই । এদিন ” কিংষ্টাৰ ” নামৰ চিনে সাপ্তাহিক খনত দেখিলো আশিষ বিদ্যার্থীৰ সৈতে যতীন বৰাৰ স্থিৰ চিত্ৰ । হিন্দী চিনেমা ” কালসন্ধ্যা “ৰ । কাকত খনৰ পেন’ৰামা শিতানত তিনি কলনত লোৱা ফটো খনৰ তলত ছুটি লেখা । পৰিচালক ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াৰ পৰিচালনা শৈলী আৰু যতীন বৰাৰ প্ৰশংসা । আৰু ২০০০ চনত সেই একেখন কাকততে যতীনৰ ফটো দেখিছিলো , উত্তৰ – পূৱৰ চিনেমাৰ শিতানত । ফটোৰ তলত ” কেপচন ” — মুনিন বৰুৱাৰ “হিয়া দিয়া নিয়া ” ৰ প্ৰথম সপ্তাহৰ কালেকচন এশ শতাংশ ।

পাছত গুৱাহাটীলৈ আহি চিনেমা দুখন চাই ” যতীনৰ অভিনয় ” অনুভৱ কৰিছিলো । চিনেমা দুখনত কৰা অভিনয়ৰ কথা মনত ৰাখি “বিস্ময় “ত লিখিছিলো — অসমীয়া চিনেমাৰ পৰিচালকে এজন সম্পূৰ্ণ অভিনেতা পালে । পৰৱৰ্তী সময়ত (ক) ” কালসন্ধ্যা ” , (খ) ” হিয়া দিয়া নিয়া “ৰ বাটেৰে আগবাঢ়িছিল যতীন বৰাৰ অভিনয় কেৰিয়াৰ । যতীনৰ অভিনয় ক্ষমতাৰ দিশটো মনত ৰাখি কম — (ক) বাটটো অতি চুটি আছিল । স্বাভিবিকতে কম — এয়া অসমীয়া চিনেমাৰ ক্ষতি । অভিনেতা গৰাকীৰো ক্ষতি ।

চিত্ৰৰসিকক বহুমাত্ৰিক অভিনৰে সন্তুষ্ট কৰিব পৰাৰ ক্ষমতা থকা স্বত্বেও কিয় ব্যৱহাৰ নহ’ল ! আনকি জাহ্নু বৰুৱাৰ ” বন্ধন ” তো কিয় ব্যৱহাৰ নহ’ল ! — নিঃসন্দেহে চিত্ৰৰসিকৰ বাবে চৰ্চাৰ বিষয় । ” বন্ধন “তো ব্যবহাৰ হৈছে ” মুনিন বৰুৱাৰ নায়ক ” গৰাকী বা মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ” যতীন ইমেজ ” । কিছু ব্যতিক্ৰম সঞ্জীৱ সভাপণ্ডিতৰ পৰিচালনাৰে নিৰ্মিত ” জুয়ে পোৰা সোন ” ৰ যতীন বৰা । আজিও অপেক্ষাত আছো — যতীন বৰাৰ সম্পূৰ্ণ অভিনয় ক্ষমতা ব্যৱহাৰ হোৱা ” শ্ৰেষ্ঠ চৰিত্ৰ ” এটাৰ । ” আই কিল্ড হিম ছাৰ ” – এৰে খোজ দি অসমীয়া চিনেমাৰ ” নায়কৰ ট্ৰেক “ত বিশেষ ইমেজ লৈ আগবাঢ়ে ” হিয়া দিয়া নিয়া “ৰে ।

অভিনয় কৰে — অহংকাৰ , তুমি মোৰ মাথোঁ মোৰ , দাগ , শেষ উপহাৰ ,অন্য এক যাত্ৰা , কইনা মোৰ ধুনীয়া ( ** পৰিচালক সুমন হৰিপ্ৰিয়াই যতীন বৰাক লৈ ” কমেডী হিৰো ” নিৰ্মাণৰ চেষ্টা কৰিছে । সফল হোৱা নাই বুলি কব নোৱাৰি । কিন্তু ” চৰিত্ৰ ” গৈ গৈ মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ইমেজত বন্দী হয় । ) , এই মৰম তোমাৰ বাবে , নায়ক , প্ৰেম আৰু প্ৰেম , জীৱন নদীৰ দুটি পাৰ , কন্যাদান , প্ৰিয়া অ’ প্ৰিয়া , ত্যাগ , মিঠা মিঠা লগনত , প্ৰেমগীত , অগ্নিসাক্ষী , প্ৰিয়া মিলন , বিধাতা ( * মুনিন বৰুৱাৰ পৰিচালনা । এই চিনেমা খনত পৰিচালকে অভিনেতা গৰাকীক চেহেৰাৰ অভিনয়ৰ সুযোগ দিছিল বা পৰিচালকে যতীনৰ চেহেৰাৰ ভাষা আৰু কেমেৰাৰ ভাষাৰে কেইবাটাও ছিকুৱেঞ্চ ৰচনা কৰিছিল । — কথা প্ৰসংগত যতীনে কৈছিল , ” মই চিনেমাৰ নায়ক হলো , অভিনেতা হব পৰা নাই । ” মই কৈছিলো — আপোনাৰ ধাৰণা শুদ্ধ নহয় । ” কালসন্ধ্যা ” ,”নায়ক “ত অভিনেতা যতীন বৰাক দেখিছো । অৱশ্যে পিছৰ সময় চোৱাত ” নায়ক যতীন বৰাৰ ওচৰত ” অভিনেতা যতীন বৰা ” নিস্প্ৰভ হৈছিল । ) , এয়াই জোনাকবিহীন জীৱন , জুমন সুমন , উজনীৰ দুজনী গাভৰু , হেঁপাহ (* মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ইমেজৰ পৰা মুক্ত আছিল যতীন বৰাৰ অভিনয় ।

পৰিচালক শংকৰ বৰুৱাই যতীনৰ লগতে আন অভিনেতা – অভিনেত্ৰীকো ” বাস্তৱ অভিনয় কৰোৱাইছিল । কথা প্ৰসংগত , “হেঁপাহ “ৰ কাম চলি থাকোতে শংকৰ বৰুৱাই কৈছিল , ” মই মাত্ৰ এখন অসমীয়া চিনেমা চাইছো । জাহ্নু বৰুৱাৰ ‘ হালধীয়া চৰায়ে বাঁও ধান খায় ‘ । … ” — এই যে চোৱা নাছিল , সেই বাবেই হয়তো যতীন বৰাই মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ইমেজৰ পৰা মুক্ত হৈ অভিনয় কৰাৰ সুযোগ পাইছিল । — এনেদৰে কোৱাৰ বা ভবাৰ যুক্তি ? ২০০৮ চনৰ এটা নিশা । জ্যোতি চিত্ৰবনত চিনেমা এখনৰ চিত্ৰগ্ৰহণ চলি আছে ।

শ্বটৰ ফাকে ফাকে আমাৰ সৈতে যতীনৰ আলাপ বা আড্ডা । “নায়িকা ” ই খুব এন জি দিছে । গতিকে ” নায়ক ” কিছু সময়ৰ বাবে মুক্ত ! ইটো – সিটো কথা চলি আছে । হঠাতে চিত্ৰগ্ৰহণ চলি থকা চিনেমা খনৰ পৰিচালক গৰাকী আহি কৈছিল , ” যতীন তুমিযে ‘ নায়ক ‘ত … ওলাই আহিছিলা , এতিয়া যে শ্বটটো লম , ঠিক তেনেকৈ আহিবা ! ” — গতিকে ভবাৰ যুক্তি নিশ্চয় আছে । ) , মা তুমি অনন্যা , হৃদয় কঁপোৱা গান , বাৰুদ , কাদম্বৰী , ৰং . দীনবন্ধু ( অতিথি শিল্গী । ** চিনেমা খনৰ চিত্ৰনাট্যৰ কাম চলি থকা সময়ত চৰ্চা হৈছিল — মূল চৰিত্ৰটোত যতীন বৰাই অভিনয় কৰিব । সেই সময়ত মই এই প্ৰসংগত দৈনিক কাকত ” আজি “ত লিখিছিলো । ভাইমন দা , মানে পৰিচিলক মুনিন বৰুৱাই মিছা বুলি কোৱা নাছিল ।

পিছত চৰ্চা হৈছিল — চৰিত্ৰটোত অভিনয় কৰিবলৈ মান্তি নহ’ল যতীন বৰা ! এই চৰ্চ যদি সচা আছিল , কব লাগিব — যতীন বৰাৰ সিদ্ধান্ত শুদ্ধ নাছিল । অভিনয় ক্ষমতা প্ৰদৰ্শনৰ সুযোগ আছিল । — এই প্ৰসংগত মই কেইবাবাৰো লিখিছো । ভাইমন দাই মিছা বুলি কোৱা নাছিল । আজিলৈকে যতীন বৰাই মিছা বুলি কোৱা নাই । ) , চুৰেন চোৰৰ পুতেক , চেনাই মোৰ ঢুলীয়া , অঘৰী আত্মা , অধিনায়ক (* যতীন বৰাৰ প্ৰথম পৰিচালনা । চিত্ৰনাট্য মুনিন বৰুৱাৰ । পৰিচালক যতীনে অভিনেতা যতীনক মুনিন বৰুৱাই নিৰ্মাণ কৰা ইমেজৰ পৰা মুক্ত কৰিব নোৱাৰিলে । ) , দেউতা দিয়া বিদায় , ধুনীয়া তিৰোতাবোৰ , ৰামধেনু , জানমণি (* ৰজেশ ভূঞাৰ পৰিচালনা । যতীনৰ শৰীৰ অভিনয়ৰ সুপ্ৰয়োগ ! ) , হিয়া দিবা কাক , জিলমিল জোনাক , দূৰদৰ্শন…এটি যন্ত্ৰ , বহ্নিমান ( * বিশ্বজিত বৰাৰ পৰিচালনা । বিশ্বজিতে যতীনক লৈ ” এণ্টি হিৰো ” নিৰ্মাণ কৰিছে । সফল হৈছে। যতীনৰ অভিনয় চিনেমা খনৰ — চমক । ) , নিজানৰ গান , ৰত্নাকৰ ( * যতীন বৰাৰ দ্বিতীয় পৰিচালনা । সফল পৰিচালনা । ) ত ।